Esiyordu...
Çiçek kokusu, Esen Yel sayesinde burnuma ulaşmıştı.
Hisediyordum geliyordu,
Duyuyordum bağırıyordu sesler kulağımda yankılanıyordu....
Ben Rüzgar,Rüzgar Esen. İsmimi hiç bir zaman taşıyamadım.
Esmeyen,özgür olmayan tek Rüzgar.
İsmim yüzüne hep dalga geçmişlerdi ben küçüken "Rüzgar diye kız ismimi olur?" hep duyduğum soru cümlesiydi.
Alışıyordum,Alışmak zorundaydım...
---------------
48 kelime
Elif Nur Kurt
26 saniyede okunuyor
