WaterLive

2

Ik moet hier naar links maar Laura gaat naar rechts. Wat moet ik doen? Ik besluit ook naar rechts te gaan. Snel fiets ik weer door, ze stopt bij een boom. Huh wat doet ze? Ze klimt met de takken mee naar boven, ik zet me fiets een paar bomen verder neer. Ik loop zachtjes naar de boom, ik kijk omhoog. Ik zie haar niet en besluit om ook in de boom te klimmen.
Als ik boven ben zie ik een soort van lange dikke tak die als een soort van paadje verder gaat, het is niet heel moeilijk om er overheen te lopen, want de tak is erg dik. Ik besluit er dus voorzichtig overheen te lopen.
Dan zie ik een boom hut, wat is dit nou weer? Het is ook geen kleine boomhut. Dit is super gaaf!
Langzaam doe ik de deur open, door het kiertje kijk ik naar binnen. Maar er is niemand. Ik doe de deur helemaal open en ga naar binnen. Ik zie een zit zak, een bureau, een stoel en heel veel dozen op elkaar het lijkt wel een kast, maar dan gemaakt van dozen. Ik doe een doos open. Ik lach, allemaal snoep. Ik doe de doos weer dicht.
Ik loop de hut weer uit en doe de deur dicht. Ik loop weer over de tak maar dan valt me iets op, op een hogere tak is een touw vast gebonden. Ik pak het touw vast en zie nog een touw, ik ga zo 3 touwen door. Maar dan is er geen touw meer, ik kijk om me heen. Waar moet ik naar toe? Voorzichtig kijk ik naar beneden en ik laat mezelf rustig zakken. Het touw scheurt langs mijn handen en als ik ongeveer een meter of 2 van de grond af sta besluit ik te springen. Met een plof kom ik in het gras te recht. Er zitten allemaal bosjes om de grasvlakte heen.
Hier zit een hangmat, een kastje en een schommel nou ja aan een tak is een schommel vast gemaakt.
Ik ga door de bosjes heen naar me fietst.
In de verte zie ik iemand fietsten, het is Laura! Ik fiets zo snel ik kan en als ik 4 meter afstand heb ga ik rustiger fietsten. Ze gaat naar links. Tot mijn verbazing stopt ze. Ze stopt bij, de zee! Ze legt haar fiets neer en ze kijkt rustig om zich heen. Niet veel later springt ze in het water.
Zij is dus net als ik, een watermens! Snel spring ik er achter na. Ik zou nog even wat vertellen, ik ben geen zeemeermin. Ik ben een watermens.
Ik woon niet in het water, nou ja ik kan ook niet ademen onder water, maar ik kan 40 minuten me adem in houden.
Ook heb ik krachten, maar dat kan ik nog niet zo goed. Ik krijg les, in mijn stad.
Als je in het water springt ga je nooit zo ver, het water is ook altijd super koud, daarom ben ik ook zo wit. Maar als je dieper de zee in gaat, kom je in warm water. Dan zie je een soort poort, als je daar in gaat staan er bewakers.
Als je daar in komt zie je een grot, een hele grote, daar is mijn stad. We hebben ook licht en warmte, vanwege een volkaan. Gelukkig is de vulkaan niet gevaarlijk.
Ik zie dat mijn make-up uit loopt. Mindi ook met haar make-up.
Als ik Laura verder achtervolg zie ik dat ze naar mijn stad gaat. Snel zwem ik achter haar aan. Mijn mooie grot.
Ik loop naar binnen en ik kijk om me heen, maar Laura is nergens meer te bekennen.
Ik besluit naar huis te lopen, ik doe mijn sleutel in het sleutelgat en loop naar binnen.
'Hoi mam' schreeuw ik naar boven.
'Hoi schat kom eens' schreeuwt me moeder terug. Ik kom naar boven toe.
'Schat, kijk een nieuwe bikini!' Zegt me moeder trots terwijl ze de bikini om hoog houdt.
Ik kijk met een glimlach naar de bikini, hij is super mooi. Het is een zwarte triangel bikini met gouden details. Ik neem de bikini trots van me moeder aan.
'Ik ga hem meteen aan doen' zegt ik.
Nog iets wat ik moet vertellen, in mijn stad loopt iedereen altijd in bikini's of in zwembroeken rond. Door de vulkaan is het zo ontzettend heet, dat het ook niet anders kan.

Een tijdje later loop ik door de stad. Snel ren ik naar wedstrijd zwemmen. 'Hey!' schreeuw ik naar Jasmijn en Mindi. Mindi en Jasmijn om.
'Hey!' roept Jasmijn.
'Hoi,' lacht Mindi.
Ik loop samen met Jasmijn en Mindi naar de kleedkamers en we trekken allemaal ons wedstrijdzwem-badpak aan. 

'We zijn klaar voor vandaag!' roept onze badmeester.
Snel spring ik uit het zwembad.
'Sorry, maar ik moet gaan.' Ik kijk Jasmijn en Mindi aan en ze knikken.
Ik ren naar de kleedkamers en kleed me zo snel mogelijk om. Normaal gesproken blijf ik nog even hangen bij het zwembad, maar vandaag niet. Als ik mijn bikini weer aan heb ren ik naar het strand.
Ik kijk op mijn horloge, nu moeten ze toch volleyballen? 'Beach volleyballers, we gaan beginnen!' hoor ik iemand achter me roepen.  'Laura' mompel ik.
Ze kijkt om. 'Charlie' zegt ze vol verbazing.
Ze rent op me af en geeft me een knuffel.
Verbaast blijf ik staan, dit is een warm welkom zeg.
'Kom' ze trekt me mee. 'Ik ga wel niet naar volleybal vandaag,' zegt ze lachend.
Ik lach we lopen maar de winkels.
'Je bikini is echt leuk!' Complimenteert Laura mij.
Ik glimlach.
Ze loopt naar een kraampje. Ze pakt precies de zelfde als die van mij in een andere kleur. 'Morgen gaan we zo naar school' zegt ze lachend.
'Uhh?' stamel ik. No way, dat ik in mijn bikini naar school ga.
'Dan ben je, sorry wij sexy' zegt ze terwijl ze me aankijkt.
Ik begin te lachen en ze lacht mee.
'Geintje' zegt ze dan. 'Oké, nu over jongens,' zegt ze opgewonden.
Jeetje, wat heeft dit kind wel niet op? Ze is zo druk. Ik grinnik zachtjes en we lopen samen verder.
'Heb jij een vriendje?' vraagt ze terwijl ze een vinger in mijn buik poort.
Ik schud mijn hoofd, ik heb ook nog nooit een vriendje gehad, maar dat vertel ik nog maar niet.
'Ik ook niet' zegt ze terwijl we arm in arm door lopen als echte vriendinnen.
'Je bent nu veel drukker dan normaal,' geef ik eerlijk toe.
Ze haalt haar schouders op.