hoofdstuk 2

635 40 19
                                    

Anestasia (Pov)

Ik stapte de auto uit en zag iedereen al in de rij staan.

"Bye papa."

Ik zwaaide en rende vliegensvlug de speelplaats op.

"Anestasiaaaaa." Hoorde ik Imke roepen.

Ik lachte en gaf haar een knuffel.

"Je bent op tijd." Zei ze terwijl ze me lachend een duw gaf.

Ik lachte en keek naar juf cindy die vooraan in de rij stond.

"Meisjes, willen jullie nog een koffietje en wat koekjes? Ik zou graag naar de klas gaan."

"Ik lust geen koffie." Fluisterde Imke zacht.

Ik probeerde mijn lach in te houden en keek de juf weer serieus aan.

"Ik wil twee rijen, anders mogen jullie terug keren."

We knikten en stapten in twee rijen achter elkaar de gang in.

Ik legde mijn boekentas tussen mijn benen en hing mijn jas aan de kapstok op.

De juf wachtte tot wanneer iedereen klaar was en maakte een teken dat we binnen moesten komen.

"Imke, heb jij je huiswerk gemaakt?" Fluisterde ik haar toe.

Ze beet op haar lip en schudde haar hoofd.

Ik schreef mijn agenda vlug over van het bord en haalde mijn huiswerk boven.

"Schrijf vlug over."

Ze knikte en schreef de uitkomsten over.

Juf Cindy ging rond om huiswerken op te halen en stopte bij onze lessenaar.
(A/N een lessenaar is een ander woord voor bank.)

"Imke, waarom heb je  bij oefening drie de laatste twee niet ingevuld?"

"Ik snapte ze niet juf." Loog Imke.

Juf Cindy knikte en pakte mijn huiswerk.

"Pak allemaal jullie werkboek van taal."

Ik zuchtte en opende mijn werkboek.

'Dit zal nog een lange dag worden.'

~·~

Triiiiiiiiing

Ik keek op van mijn wiskundeboek en sloot het snel.

"Jullie mogen jullie klaarmaken en vertrekken."

Ik deed snel mijn spullen in mijn boekentas en begon ongeduldig op Imke te wachten.

"Waarom zo gehaast?" Vroeg ze terwijl ze traag opstond.

Ik keek om me heen voor afluisteraars en ging dicht tegen haar oor staan.

"Niall komt vandaag."

Ze maakte een klein gilletjes en stond recht.

"Waar wacht je dan nog op?"

Ik lachte en antwoordde: " Op jou."

Ze glimlachte en trekte me mee de klas uit.

"Mensen voor de studie?" Vroeg juf Sarah eentonig.

We schudden onze hoofden en liepen de speelplaats op.

'Tuuttutuuuuuut'

We draaiden ons om naar de parking en keken naar de toeterende auto.

"Dat is mijn mama, tot morgen!" Riep Imke.

Ik gaf haar een knuffel en antwoordde: " Tot morgen."

Na een kwartiertje stond ik nog steeds op de speelplaats te wachten.

Ik keek om me heen en zag dat ik de laatste was.

"Anestasia, weet je zeker dat je niet in de studie moet blijven?" Vroeg juf Sarah.

Ik knikte en keek haar aan, " Als je binnen vijf minuten niet opgehaald wordt moet je naar de studie gaan oké?"

Ik knikte en ging op een bankje zitten.

Juf Sarah ging naar binnen en deed de deur achter haar dicht.

Ik voelde hoedat het lichtjes begon te regenen en deed mijn kap op.

Teleurgesteld keek ik naar de parking en stond recht.

Ik voelde hoedat het harder begon te regenen en slenterde de speelplaats af.

"Anestasia!" hoorde ik iemand achter me roepen.

Ik draaide me om en keek glimlachend in de blauwe ogen van Niall.

---------------------------------------------------------

Anestasia HoranWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu