Jeremy en Bellence

Zie je hem?

Jeremy en Bellence

Zie je hem? Zie je hem op de foto staan? Oh dom, het is een schaduw. Alleen ik kan hem zien. En vaak alleen in het donker. Maar zag je een van zijn oogjes. Haha, nee tuurlijk ziet hij er niet lief uit! Maar ja, is hij lief, is hij slecht? Zeg het maar. Ik vind hem lief, nu wel. Toen ik klein was was hij mijn vriend. Ik zag niet is wat hij was. Ik had altijd al een naar verleden gehad. Maar deed iemand mij wat, haha.. dan was Jeremy er. Oh, je denkt om te troosten zeker? Ja dat ook wel. Maar vooral om de andere pijn te geven. En op een gegeven moment zag ik in dat ik hem eigenlijk best wel eng vond. Hij is de reden dat ik bang was in het donker. Waarom? Beeld je dit in. Sluit zo meteen je ogen als je dit gelezen hebt en zie het voor je.

Hij zit in het donkerste hoekje naar je toe te staren. Je loopt de kamer bijna binnen en je hoort al gefluister. Vaak is het omgekeerd dus zo als "Nedod, Ki Liw Nedod" en het word steeds harder als je de kamer binnen loopt. Je bent in de buurt. Hij maakt rare bewegingen die on menselijk zijn. Dan hoor je gegil. En alleen jij hoort het vaak. Door dat gegil wil je hem niet meer aan kijken en draai je je om. Dan rent hij naar je toe. Je voelt een lange dunne koude hand over je rug heen gaan. En de andere, die voel je niet. Je kijkt nog niet om maar je kunt niet bewegen van angst. Dan voel je de hand op je schouder. Die je probeert om te draaien. Je kijkt in zijn ogen en schikt omdat je daar de trauma van je leven terug ziet, of iets wat je nooit zou willen zien. Je rent uit de kamer in het licht en met een klap ram je de deur dicht. Dan ben je bevrijd maar hoor je hem nog fluisteren. Hij is overal waar het donker is. Wel maar op 1 plek tegelijk maar hij zal altijd naar je toe kunnen komen. En zeg ik iets wat hij niet wilt. Laat hij me dingen doen, zoals dat ik mezelf moest vermoorden. Of een van mijn familie leden. Maar ik kon het elke keer net tegen houden. Ik was pas klein, maar toen ik 8 was gebeurde het bijna. Toen eigenlijk alle keren wel, ik was nog niet sterk genoeg. Hij lied me 3 keer een mes pakken, om mij of iemand van mijn familie iets aan te doen. Maar elke keer was ik sterk genoeg om het net niet te doen.

Maar eerst was hij zo lief? Waarom toen dan niet? Omdat ik bang voor hem was. Hij zou me niks doen als ik dat nooit was geweest. Hij was er voor me. En ik lied hem in de steek, nietwaar? Dat vond hij wel. Dat snap ik. Maar toch als ik boos was of heel erg verdrietig was hij er voor me. Dat zijn echte vrienden. Ik snapte het in het begin niet. Maar later dacht ik aan vroeger. Daarom was hij er wel als ik het heel zwaar had. Ik was eens zo boos dat ik iemand corona aan wenste. Een paar uit mijn klas. Hij deed het niet, maar ik wel. Hij wouw vrienden zijn, want ik ben ook paranormaal. Dat wist ik al best lang, sinds ik bang werd voor mijn vriendje uit het duisternis. Ook ken ik meerdere geesten. Mijn opa, de vriend uit het vorige leven Daniel heet hij. En inderdaad onze grote vriend Jeremy. Ik heb ook wel foto's van dat ze zeiden dat ze corona hadden maar als mensen er echt om vragen zal ik die alleen kort laten zien. Want dat is privé schending, vind ik.

Jeremy en ik zijn al even weer goede vrienden. Als ik sad ben ga ik naar hem toe. Dat kan doordat hij altijd in de donkerste kamer zit, niet altijd de zelfde. Ik kan hem altijd zien. Mijn broer zag hem eerst ook, dat zei mijn moeder eens. Maar die was bang voor hem. Nu weet ik zelf goed wat er dan gebeurt. Maar ik ben geen vrienden omdat ik bang voor hem ben. Ik ben vrienden omdat ik hem begrijp. Hij ziet er eng uit, niemand wil vrienden zijn. Iedereen haat hem. Ik herken dat, want als je anders bent heb je vaak geen vrienden. Maar kijk, zoek iemand die jou ook in dat begrijpt. Die zal jou nooit verlaten, want die heeft jou nodig. En jij hem. Daarom, maar niet de enige reden. Want ik help mensen, maar ook andere dingen/dieren/mensen/etc. En Jeremy wil een vriend. Dus die gaf ik hem.

In het begin vond ik hem nog steeds eng. Maar hij wist dat ik het voor hem deed, dus hield hij ook van mij. Na een lange tijd zie ik hem niets minder dan een goede goede vriend voor het leven. Het klinkt raar en eng mischien. Ja, ik ben raar en eng. Maar pas op voor je gemeen doet tegen wie dan ook. Want mischien heeft die gene ook wel zoon vriend. Wie weet, en heb jij ooit een gezien? Hoe noem jij hem? Of mischien is het wel een haar. Kijk maar goed om de hoekjes in de donkerste delen van je huis. Het zijn vlekken of personen in het duister die net wat duisterder zijn van kleur dan het duister zelf. Mischien staat daar je trauma of vriend wel te wachten. Maar pas op!

Wees niet bang.....