birinci mektup

170 22 1
                                    

Değerli Rüya,

Çirkin bir el yazısına sahip olduğunun farkındayım. Bunun için beni affet.

Ve diğer her şey için de beni affet.

Yirmi birinci yüzyıldayız, bu devirde mektup mu kaldı diye düşünüyor olabilirsin. Bu çok normal. Açıkçası ben de öyle düşünüyorum hatta bundan 2 gün önceye kadar sana -buraya yazacaklarımı- mesaj atmayı düşünüyordum. Fakat son paramı elimdeki her şeyi devretmeye, mezar taşı yaptırmaya harcamışım ve hattım aklımdan çıkmış. Şuan beş kuruş param olmadığı için mesaj hakkım da yok.

Zaten mesaj atsam da görmezsin.

Ve evet, mezar taşı.

Sen bu satırları okurken ben o taşın altında yatıyor olacağım.

Hangi manyak kendine mezar taşı yaptırır ki? diye düşünüyorsun biliyorum.

Bunun cevabını ikimiz de biliyoruz.

Kimsesizler kendine mezar taşı yaptırır.

24 yaşındayım ve bu güne kadar hayatımda kayda değer hiçbir şey yapmadım sevgili Rüya. Umarım ölümüm bir fark yaratır.

Sevgili Rüya, sevgili Rüya...

Beni tanımıyorsun. Tanıdığını düşünüyorsun ama beni tanımıyorsun.

Ben gölgelerde yaşar, hayata tutunmaya çalışırım ve sevgili Rüya, ben ilk ve son kez onların dışına adım atıyorum ve bir başımayım.

Sevgili Tanrım, umarım bana o hep anlatılan merhametini gösterir çünkü bu mektuplar bitene kadar yaşıyor olacağım.

Ve neden seni seçtiğimi düşünüyorsan ona da geleceğiz.

Her şey sırayla.

Ben K ve bu da benim hayatımı bitiriş hikayem.

"bir şarkısın, bir şiirsin, hatta modası geçmeyecek bir filmsin ama kendi içinde bile binlerce kez sona eriyorsun. kim sürekli en başından alıp yaşayabilir ki seni?"

gölgelerimin içinden|gxgHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin