Hou jij ook van mij?

De nacht

"Uhm nou.."  Zegt Draco, en begint zenuwachtig aan mijn dekbed te friemelen. "Ik.. uhm.." Ik kijk hem verwachtings vol aan, en wacht geduldig. "Zal ik maar even gaan? Meneer Malfidus, misschien maakt dat het wat makkelijker?" Zegt Perkamentus, en staat op. Draco kijkt hem dankbaar aan, en draait zich weer naar mij toe.

"Kijk.. Ik.. uhm.." Stottert hij. "Draco.. Je kan me alles vertellen, ik hou van je, en je kan me vertrouwen dat weet je toch?" Zeg ik, en Draco knikt gespannen. Hij neemt diep adem, en begint te vertellen.

"Ik vond je al interessant vanaf je eerste dag hier op Zweinstein, toen je werd gesorteerd voor Zwadderich was ik door het dolle heen.." Hij kijkt even naar beneden, en begint te blozen. Ik vraag me af waarom maar kom er al snel achter. "Ik vond je niet meer interessant, maar leuk." Hij kijkt me aan, met die prachtige grijs blauwe ogen. "Je prachtige blauwe ogen, je glanzende blonde haren. Ik was geobsedeerd door jou." Een kleine rilling loopt over mijn rug, Draco, Lucius Malfidus. Geobsedeerd door mij?! En alsof hij mijn gedachte kan lezen zegt hij: "Ja ik had het zelf ook niet verwacht, de o zo beruchte Malfidus, die een obsessie heeft met jou." Die woorden doen pijn, en ik kijk Draco geïriteerd aan. "Sorry ind.." Zegt hij, en als sneeuw voor de zon verdwijnt mijn woedde meteen. Zo schattig kan iemand toch niet zijn? Ik buig voorover, geef hem een kus op z'n lippen, en hij kust me terug. Ik ga weer liggen, en luister naar wat hij nog meer te zeggen heeft.

"Het eerste jaar was het vooral observeren, maar ik durfde nooit naar je toe te gaan. Toen ik merkte dat ik niet de enigste was die je.. nou ja interessant vond, zei ik tegen m'n vrienden dat we misschien een keer een grap moesten uithalen. Ze stemden in, en dachten dat het weer zo'n Malfidus streek was, maar wat ze niet wisten, is dat ik je onpopulair wou maken. De jongens in Zwadderich letten alleen op populariteit, en omdat jij dat niet meer bent, wou niemand iets met je. Maar keken ze op een afstandje toe." Ik kijk hem ongelovig aan, maar vind het tegelijkertijd zo lief.

"Maar waarom ben je dan niet gewoon naar me toe gekomen?" Vraag ik, en kijk hem doordringend aan. "Aan het begin durfde ik niet, omdat nou ja.. ik wist niet wat je van mij zou vinden, en als mensen zouden horen, dat de zo gevreesde Malfidus is afgewezen door een eerste jaars, naja dat vond ik geen goed idee." Hij kijkt me betrapt aan, maar op de een of andere manier kan ik niet boos op hem zijn. "Eerst was het grappig, om grappen met je uit te halen, maar ze gingen steeds verder, het was niet meer leuk. Ik merkte dat ze je aan het pesten waren. En ik voelde me super schuldig, omdat ik de aanstichter was." Zegt Draco.

Ik knik even en kijk naar m'n handen, "Maar- wat bedoelt Perkamentus dan met dat beschermengelen gedoe?" Vraag ik, en kijk hem weer aan.

"In het tweede jaar, merkte ik dat de het pesten erger werd, ik wou je beschermen maar wist niet hoe ik het moest doen op een manier hoe niemand het zou merken. Toen ik met kerst dat jaar naar huis ging, vertelde mijn vader iets over beschermengelen. Een vriend van mijn vader is ook een beschermengel. Je kan een beschermengel van iemand worden, als je heel erg veel van iemand houd. Een beschermengel houd van iemand meer dan wie dan ook in de wereld. Die vriends vriendin was in gevaar, het gevaar bepaalt in welke situatie je zit. Jammer genoeg was hij net te laat als beschermengel, ze is vermoord, en in haar droom denk ik opgevreten door die Iplys.

Bij jou waren de Iplys ook in je droom, en ik weet nog steeds niet precies wat die wezentjes voorstellen en doen eigenlijk, maar dat komt later. Die vriend probeerde haar te beschermen op een speciale manier, niemand kon hem zien of weten dat hij het was. Maar je kan het wel besturen, net als dat ik kon besturen dat ik je kuste. Want dat is wat ik echt wou, en nog steeds wil."

Hij stopt even en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik kijk verliefd maar ook nieuwsgierig terug, en hij gaat verder.

"Ik vond het interessant en dook gelijk de bibliotheek in, maar kon niets vinden over beschermengelen. Toen we weer terug gingen naar Zweinstein zocht ik hier de bibliotheek ook af, hier vond ik een of twee boeken die er faag iets over vertelden. Ik was vastbesloten jou beschermengel te worden, maar met die weinige info kon ik niets. Toen vroeg ik me af hoe die vriend een engel is geworden, dus ik besloot een brief te sturen, en een paar dagen later kreeg ik gelijk reactie. Hij woonde niet ver van Zweinstein af, en we besloten de eerst volgende keer dat ik weer naar Zweinsveld mocht gaan, aftespreken. Op de middag dat we afspraken in Zweinsveld, heb ik heel veel geleerd. Hij vertelde me elk detail en alle info die hij wist, en ik nodig had. Het duurde me bijna een jaar om een engel te worden, en ik was door het dolle heen toen ik merkte dat het me was gelukt."