" IN THE END, WE JUST REGRET THE CHANCES WE DIDN'T TAKE"
JERRY: Look, Lea I'm sorry, I'm really, really sorry. Please let me explain, please...Lea (bursting out in tears)LEA: How could you do this to me Jerry?! For everything taht I've done for you, ito...ito ang igaganti mo sa akin?! Mina...minahal naman kita ng buo, hindi pa ba sapat yun? (sobs) ano pa bang kulang? (voice shakes)
JERRY: Hindi ko sinasadya, swear to God I didn't mean to hurt you Lea, please...
(Jerry tried to hold her hand pero nagulat sya nang sampalin sya nito) *slap!*
LEA: Four years. Four years Jerry! And you jst threw it all away (crying)
JERRY: Give me another chance, Babes, please. I'll make things okay...I promise...Plea...(sobs) Please Lea (kneeled down in front of her and hugged her while he's crying)
LEA: (looking at Jerry with tears in her eyes slowly falling to her cheeks) Enough, Jerry!
JERRY: (still crying) No...no please, Babes...please give me another chance (vioce shakes)
(Tinanggal ni Lea ang mga kamay na nasa kanyang bewang at kumalas sa pagkaka-yakap nito. Nakaluhod pa rin si Jerry at umiiyak. Alam ni Jerry na nya mapipilit si Lea that's why he let go his hands holding hers. Lea ran away crying. Hindi na sya napigilan pa ni Jerry)
~IYAKAN~HEARTBREAK~WALK OUT~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~IYAK~
(Two months. Two months of sleepless nights, dark days, loneliness and pain. Araw-araw lang na nakakulong si Lea sa loob ng kanyang kwarto. halos hindi na sya nakaka-kain ng maayos. gano'n din ang sitwasyon ni Jerry. Araw-araw naman ang pag-inom nito at madalas na napapasabak ito sa gulo. Kung minsan ay pumupunta sya sa bahay nila Lea pero dahil sa sobrang kalasingan ay nakagagawa ito ng eksena na ikinagagalit naman ng mga magulang ni Lea.isang umaga ay pinuntahan ng kanayang Mommy Joy si Lea sa kanyang kwarto.)
MOMMY JOY: *knock*knock*knock*
LEA: Tuloy po...
MOMMY JOY: Lea, anak...
LEA: Mom, need anything?
MOMMY JOY: Uuhhh..I'm just...We're just so worried about you, I mean lagi ka na lang nakakulong dito sa kwarto mo, You don't even eat that much. You...
LEA: Mom...
MOMMY JOY: Anak, your Dad and I are just worried about you, we really want to help you get over with all of the things that are bothering you right now... (handed a white envelope to her daughter)
LEA: Para saan po ito?
MOMMY JOY: Open it (it's a plain ticket to New York) nakausap ko na ang Tita Gigi mo tungkol dito, at...pumayag naman sya na dun ka na muna sa kanya pansamantala. I know, everything's going to be alright. (smiled)
(Lea nodded and smiled. She gave her mother a tight hug after)
~YAKAPAN~MOTHER-DAUHTER MOMENT~YAKAPAN~YAKAPAN~YAKAPAN~YAKAP~
(In three days time ay aalis na si Lea papuntang New York. Her parents decided na samahan sya sa bahay nya para tulungan syang mag-empake.)
*Yes, may sariling syang bahay. Lea is 25 years old by the way. Nagta-trabaho sya bilang isang Interior Designer at malaki ang kinikita nya dito. Part of her savings simula pa nung una syang nag-trabaho ay para sa pagpupundar ng sarili nyang bahay.*
(Habang nasa taas si Lea at kinukuha ang mga damit nya ay nasa baba naman ang kanyang Daddy Gerard and Mommy Joy at nag-uusap ang mga ito tungkol sa pag-alis ni Lea.)
DADDY GERARD: Did you even asked our daughter kung gusto nyang umalis? *insert naiinis na face here*
MOMMY JOY: Sshhh!! Wag kang maingay! Baka marinig tayo ni Lea. Hindi ko sya pinilit noh! hindi sya um-Oo pero hindi rin naman sya tumanggi, at isa pa, mag-eempake ba ng mga gamit yan kung ayaw nyang umalis?! *insert naiiritang face here*
DADDY GERARD: Kaya na ba nya ang mag-isa don, Joy? (worried)
MOMMY JOY: Nakausap ko na si Gigi. Sya na ang bahala kay Lea (smiled). At isa pa, malaki na ang anak natin, malaki na sya para samahan pa natin, old enough to take care of herself (smiled).
DADDY GEARARD: Sana maging okay na ang lahat para sa anak natin...
MOMMY JOY: Tama rin ang desisyon nya na lumayo muna, para makalimutan nya ang lahat at makapag-move on. She's going to be fine (smiled).
~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~EMPAKE~
(After three days, flight na ni Lea)
*Today's the Day!* Airport...*
MOMMY JOY: Anak, mag-iingat dun ha?
LEA: Yes mom, I will (smiled)
MOMMY JOY: Tumawag ka agad sa amin kapag may problema at tsaka...
DADDY GERARD: At tumawag ka sa amin agad once you get there anak ha?
LEA: Opo, opo...tatawag ako agad, tatawag ako lagi. Don't worry about me, I'll be fine. kaya ko na po ang sarili ko. (smiled)
~BABAY~YAKAPAN~GOODBYE FOR NOW, PHILIPPINES~BABAY~BABAY~BABAY~BABAY~
(Pagsakay na pagsakay ni Lea sa eroplano ay agad syang nakatulog.
*Antukin sya eh, mana sa Author XD*
(Habang natutulog si Lea ay may dumaan namang Flight Attendant para alukin ng maiinom ang katabi nya.)
F.A: Coffee Sir? (smiled)
GUY: Yes, please (smiled)
(Nung moment na iaabot na nung F.A. yung coffee ni Guy ay biglang naman naalimpungatan si Lea at gumalaw ito. *SPLASH* Natabig ni Lea ang kape at natapon ito Guy.)
GUY: Holy sshh.. (shocked)
LEA: Oh my God!!! I'm sorry, I'm really really sorry. Sir... *insert afarid na face here*
(Inabutan naman ng F.A. ng tissue si Guy. Agad itong tumayo at nagpunta ng banyo. Hiyang-hiya sa nagawa nya si Lea. All throughout their flight ay hindi nag-iimikan ang magkatabi hanggang sa pareho na silang makapunta sa New York.
~DEADMA~HELLO! NEW YORK~SNOB~EXCITEMENT~KAPE~KAPE~KAPE~KAPE~KAPE~
(Sinundo ng Tita Gigi nya sa Airport si Lea. Halata ni Gigi ang pagod sa mukha ni Lea kaya hindi na muna nya ito chinika. Pinagpahinga na muna nya ito pagkadating nila sa bahay nya.)
~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~TULOG~
(Gabi na nang magisin si Lea. Agad naman syang tumawag sa parents just to say na okay na sya. The next thing na ginawa ni Lea ay ang makipag-kwentuhan sa kanyang tita Gigi. Napunta ang usapan tungkol sa dahilan ng pagpunta ni Lea sa New York ngunit hindi na ito masyadong inusisa pa na Gigi. Habang nas poder ng kanyang tits ay ine-enjoy lang ni Lea ang kanyang pag-stay doon. Nakapagisip-isip sya at natutunan nyang bigyan ng oras ang sarili upang mag-relax at kalimutan ang lahat.)
BINABASA MO ANG
"The Future of my Past"
RomanceThis is a story about LETTING GO, FORGIVENESS, FAMILY, AND UNCONDITIONAL LOVE. I dedicate this one for all the LEALISTAS out there who are super fond of being "HOPIA" to the love team "LeAga MuhLonga" :D This is the first time I'm going to write a s...