"Lanet olsun senin haberin var mıydı ?"
Dedi Jungkook dolu gözleriyle, yaklaşık 2 saattir olayın şokundaydım.
O-o ölecekti istediğim olmuştu! Bir anda ağlamaya başladım. O ölecek, minik kalbi artık atmayacak. Jungkook yanıma geldi.
"Jimin ağlama böyle birşey yap"
Dedi, zorla ayağa Kalktım. Dışarıdaki yağmuru umursamadan koşarak evden çıktım.
Rose'nin evinin önüne gelince onu gördüm arabadan indi. Eve girecekken arkasından bağırdım.
"Park Chaeyoung!"
Bana dönüp şaşkınca baktı.
Hızla yanıma geldi.
"Bu yağmurda neden böyle çıktın !?"
Dedi sinirle, üstündeki montu çıkarıp benim omuzlarıma koydu.
Montu yere atarak daha fazla zaman kaybetmeden dudaklarımı dudaklarına bastırdım.
Şaşkınca bana bakarken ben çoktan gözlerimi kapatmış ânın tadını çıkarıyordum.
O da gözlerini kapatıp bana karşılık verince ağlamaya başladım. Hem onu öpüyor hem de ağlıyordum. Ben onu kaybetmeye dayanamam. Bunu kaldıramam!
