Tabi bu bize küçükken çok iyi bişey gibi geliyordu bilmiyorduk bukadar kötü olduğunu büyümenin, tamam bukadar kötüleyemem büyümenin iyi yanlarıda vardı tabikide mesela ailen olmadan biyerlere gidebilmek ve en çokta iyi olan kısmı sözünün artık dinlenmeye başlanması, bunlar gerçektende çok güzeldi ama küçükken daha iyidi be sanki bir hata yapsan çocuk o daha denirdi peki şimdi öylemi kesinlikle hayır.
Hatırlıyorumda yaşım daha 6 okula baslamama 1 sene kaldı mahallemizde sabah okula giden ablalar, abiler var onları görmek için sabahın 7 sinde kalkıp cama çıkardım bir gün yine camdayım yanıma geldi biri.
-Neden bu saatte kalktın bakayım sen çok erken değil mi ?
Demişti aslında doğruyuda söylüyordu ama tamam diyip gidip yatamazdım hemen bişey söylemem gerekliydi utanıyordumda bende:
-Bende seneye okula başlıcam ve okulu çok seviyorum.
Dedim sonrasında gelişen diyoloğumuz ise çok daha garipti aslında.
+Okula gitmeyi gerçekten bukadar çok mu istiyorsun ?
-Evet. Okula gidicem okumayı yazmayı öğrenicem büyüdüm ben artık.
+Şimdi okula gidemediğin için ağlıyosun daha sonra gitmemek için ağlıcaksın ama
- Hayır ağlamam ki hem ben okulu seviyorum.
+ Peki öyle olsun ama şimdi yat uyu yoksa büyüyemezsin.
- Peki iyi dersler sana abla.
Bu diyalogda aslında çok masumca düşüncelerim görüldüğü gibi oysaki haklı olacağını bilemezdim, gerçektende hiç birşey zor gelmedide tek zor olan sabahları sıcacık yataktan tatlı uykunu bölüp kalkmak işte gerçekten bu çok zordu ama okula gitmeliydim çünkü artık büyümüştüm.
Bir sene hiçbir şekilde geçmiyordu artık geçsinde okula gideyim diye bakıyordum.Dayımın güvercinleri vardı onların yanına çıkıyordum kuşları uçuruyordum zaman geçirmek için elimden geleni yapıyordum artık kimse umrumda değildi beni aralarına almaları veya benim hakkımda ne söyledikleri umursamıyordum bile tek isteğim biran önce okula başlamak yeni arkadaşlar edinmek ve büyüdüğümü göstermekti. Ama bir bakımdanda korkmuştum gerçektende okula gittiğim için üzülücekmiydim gerçektende gitmemek için ağlıcakmıydım çok merak ediyordum ama nasıl biyer olduğunuda ne yapmalıydım çok düşünceliydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
18 BAŞKASI OLMA
Random''Acı mühim değil, umut yoruyor insanı'' 18 yasında bir gencin en basından günümüze kadar tüm yasadıkları göz önüne alınarak yazıldı kendine hiç güveni olmayan sevilmediğini düşünen fakat bunların kendine yakısmadığını sonradan düşünen ve buna inan...
