Along With The Shinigamis

S I M U L A

Simula
Blood of the Shinigami
Yuri's point of view

Nagmula ako sa angkan nang Namikaze kung saan sikat ito sa bansa namin, pero ang ipinagtataka ko lang ay bakit lumaki ako na walang kinagisnang ama. Hindi ko siya kilala at wala akong balak na kilalanin siya dahil simula nang lumaki ako ay hindi ko na siya kinailangan pa.

Buong buhay ko ay pakiramdam ko palaging may nanonood sakin sa hindi ko malamang dahilan, pakiramdam ko ay may mga matang nakamasid sakin at natatakot ako na mag-isa.

Pero habang lumalaki ako ay nasanay na akong nasa paligid siya at nalulungkot ako kapag hindi ko nararamdaman ang presensya niya, bata palang ako ay palagi ko nang inaayusan ang sarili ko nang sa ganon ay maging maganda ako sa paningin niya.

Pero ngayong nagdalaga na ako ay hindi ko na siya maramdaman pa, hindi ko alam kung kelan nagsimula. Hindi ko alam kung kelan nagsimulang nagustuhan ko siya at kung kelan siya nagsimulang mawala.

Tumayo ako para tumingin sa veranda, agad na tumama sakin ang malakas na hangin dahilan para mapangiti ako. Ganito ang amoy niya pero alam ko naman na hindi na siya babalik pa. Pagkahawak ko sa veranda ay may matulis pala doon dahilan para masugat ang kamay ko.

Nangunot ang noo ko nang may maramdamang presensya sa likuran ko, unti unti akong napalingon at doon nakita ang malaking halimaw na hindi ko maintindihan kung ano! Bago pa man niya ako masaktan ay namalayan ko na lang na nasa ere na ako, sa bisig nang kung sino dahilan para kumabog ang dibdib ko.

*****

Someone's point of view

We Shinigamis are the balancer of the two worlds, we are saving the people or their soul but sometimes we need to put them to where should they are. Our mission is to make the world balance and to kill those bad spirits.

I was busy searching for the book that captain Zennosuke said when his adopted child came to interrupt.

"Captain Tenjiro wants to talk to you." I furrowed my brow and faced him, it's been a while since I last talked to him. I think it's about 8 years?

"Bakit daw?" I asked while reading the book about a hollow, kung dati ay may sariling buhay ang mga hollow. Ngayon ay kontrolado na sila nang kung sino at sasaktan nila ang kung sino mang iuutos na saktan nila, pathetic.

"Tingin ko, because of his Daughter? Bakit mo ba kasi tinigilang bantayan yon? Imagine, kada oras ilang ginto ang binibigay sayo. You're so stupid to let it go."

"Shut up, nasasabi mo yan kasi hindi mo alam kung gaano kahirap magbantay nang makulit na bata. Imagine, ilang beses siyang tumatalon sa terrace." Naiiyak na sambit ko sakanya na tila parang hindi naman naniniwala sa palusot ko.

"Madali lang saluhin yung batang nalalaglag sa terrace pero tingin ko kasi puso mo yung nahulog, mahirap nga yon."

"Hoy, sinong mahuhulog sa batang yon? Tsaka hindi ako napatol sa bata noh. Yariin pa ako ni kapitan Tenjiro kapag narinig ka niya, ito na yung book na pinapahanap nang tatay mo." I tapped his shoulder and then saw the hole that will bring me to Captain Tenjiro.

"It's been a while..." Napalunok ako nang marinig ang boses niya at agad na lumuhod sakanya.

"Ano pong maipaglilingkod ko kapitan nang ikalabing isang pangkat?"

"Gusto kong bantayan mo ulit ang anak ko..."

"Pero kapitan sa tingin ko po ay hindi ako nararapat para doon."

"You are suit for that mission, I want you to protect my Daughter."

"You can do it yourself, Captain Tenjiro. What's the thing that stopping you to do it?" Nakagat ko ang labi ko dahil sa nasabi ko.