"Önüne baksana be!"
Harry Potter büyük bi tiksintiyle ona çarpıp yere düşen adamın defterlerini toplamasını izledi. Aslında kim olduğu saçlarından belliydi , Draco Malfoy . Malfoy Denizcilik in varisi. Ama çoğu kişiye göre sahte varisi çünkü Draco ünlü bir yazardı , dünyaca ünlü kitapları vardı . Ve Harry e göre tam bir ibneydi. Eşcinsel olmanın bir seçim olduğunu düşünüyor ve herzaman Draco'ya ünlü psikologların numarasını atıyordu. Kısacası Draco köylüyü Harry katili oynuyordu .
"Umarım ki Malfoy psikologlar denge eğitiminde veriyodur . Bu sefer seni affediyorum" Dedi ve küçümseyen bir bakışla koridoru terk etti.
Draco ise peçete ile patlamış dudağını tutuyor , dolmuş gözlerini başını eğerek saklamaya çalışıyordu.
****
Eve geldiğinde ailesine selam verip odasına çıktı ve gözyaşlarını serbest bıraktı. İkidebir kendine şeytan olmadığını hatırlatıyor , nefesini düzenlemeyi deniyordu.
Herzaman yaptığı gibi içini kitaplarına dökmek için çantasını açıp defter aramaya başladı. En arkada bir siyah defter gördü ve eline aldı . Açtığı gibi buruşmuş sayfalar normal bir yazı ve birkaç karalama ile karşılaşınca ve bugünki olay aklına gelince defterin kime ait olduğunu anlamak pek uzun sürmedi onun için. Defter Harry'e aitti.
Draco Malfoy, ne kadar sevilen biri olsada birçok zorbanın esas kurbanıydı. Yazdığı çocuk kitapları ile dalga geçilmişti. Her zaman arkadaşları olsun isterdi Draco. Ama hiçbir zaman arkadaşı olmamıştı. Ailesi dışında kimsesiz bı varlıktı. Bu yüzden çocukluk hayallerini kitaplara yansıtır geçmişi unutmaya çalışırdı.
****
Harry Potter onun tek yaşama sebebiydi . İsterse binlerce zümrüt alabilirdi ama o en nadir ve tek olan zümrütü seviyordu. Son zamanlarda takâti kalmamış ve ümit ışıkları birer birer sönüyordu. Boğazında bir açıyla yaşamak istemiyordu. Ama gerçekleri de söyleyemiyecek kadar korkuyordu .Ve bir karar verdi . Bir yalandan ibaret yaşamına son verecekti. Ama en azından bir kişinin bu olayda vicdan azabı çekmesini istiyordu. Masasına oturdu , kalemini aldı ve yazmaya başladı . Yedi gün boyunca nefes alacak ve sonra kendi hayatına ve bir nesle ışık tutan kitaplarını yazmaya son verecekti.Ama o şuan gülüyordu , ondan nefret eden biri için zamanını harcaması fazla ironikti çünkü.
