Kayalıkların oradaki adamdan eser yoktu, çünkü yüzünde küçükte olsa bir tebessüm vardı. O yeşil değildi...
Hem sevindi, hemde üzüldü çünkü "yeşil" ölmemiş olabilirdi ama bu onu bulacağı anlamına gelmiyorduı....
Çünkü artık pes etmişti...
Yazardan;
Selim kendine itiraf edemesede onun kalbine "yeşil" diye kaydolmuştu artık. Ama Selim ve bizden başka kimse bilmiyordu...
Ama şunu aöylemel gerekirse;
" Selim için artık yeşili aramak çölde
deniz aramak gibiydi, öylesine ihtiyaç duyuyordu ama yinede imkansızdı"
Selim eve geldiğinde herkes tek bir ağızdan " N'oldu bu haline" dedi...
Çünkü ağlamak yüzü gözü şişmişti.
Bu acıyı ondan başka kimse tahmin edemezdi. Selim kendini koltuğa attı.
Ağzında tek bir cümle " onu kurtaramadım"
Şimdi diyeceksiniz o intihar etti diye.
İşte sevmek buydu. Sen yapmasan bile suçluluk duyarsın eğer duymuyorsan sevgini sorgula.. Ahhh çok uzattın "yeşil" nerde bize onu söyle dediğinizi duyar gibiyim..
Şöyle söyleyeyim ne siz sorun ne de ben söyliyeyim...
.
.
.
.
Bölüm ile ilgili yorumlaronızı bekliyorum.
.
.
Oylamayı unutmayın
.
.
Bide sizce bir sonraki bölümde ne olucak?
.
Hoşçakalın...
