Yaş hardasa 2-3 olardı, dilimdə təzə açılmış və asta astada yeriməyi təkmilləşdirirdim. Atam isə hərbiçi idi. Evdə deyərdilər ata kimi yeri. Atamı təlqin etməyi sevirdim. Onun addımlarını yamsılayır və uşaq sevinci ilə nəyə sevindiyimi bilmədən gülürdüm.
Böyüdüm. Uşaqlıq arzusu hərbiçi olmaq olan birisinin həqiqətən hərbiyə yararsız olduğunu bir ömür boyu atası kimi ancaq xəyallarda yeriyə bilməsini dərk eləməsi, bəzən reallıqda yerimə məhdudiyyətli olmağına bənzər...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mən
Non-FictionÖz və yaxınlarımın həyatında baş verən, gülməli, dramatik, romantik və bəzəndə maraqsız hadisələri ədəbiləşdirməyə çalışaraq bir hekayə və şeirlər toplusu yazıram. Ümid edirəm bu avtobioqrafiyaya bənzər hekayələri bəyənərsiz
