"It's ok, By the way she is Megan Khristamosa, she will be the photographer and painter to your company"
"Nice to meet you, Mr. Pineda" Si Megan na ang gumawa ng first move.
Tulala parin si Luis eh.
"Ahh...Nice to meet you too"
Utal utal na sabi niya.
"What happened to you Luis.?" Mr. Samonte asked siguro napansin nito ang pautal utal sa sabi ni Luis
"Nothing"
"Ok. Should we order first then discuss about the deal"
"Ija, ayaw mo pa ng mga pagkain nila?" Tanong ng matanda sa kanya
"Hindi po. Actually I like it pero busog pa po ako"
"Ganun ba" Sabi nito at bumalik sa pagbabasa menu.
"Excuse me lang. CR muna ako" Pagpapaalam ko.
Tumayo na ako at nag lakad papuntang CR.
Paglabas ko ay may biglang humila sa akin at pinasok sa isang silid.
"What are you doing here?"
"I don't know. Yan ang nakalagay sa schedule ko eh kaya pumunta ako dito"
"Pwede bang tumangi ka sa of--"
"Ayaw mo nga ako makita, makatrabaho pa kaya. Kaya don't worry. Hindi ko pag aaccept yung offer ni Mr. Samonte sa akin." Dirediretsong sabi ko sa kanya.
Agad naman ako lumabas doon.
"Ohh hija, ang tagal mo naman. Na kita mo ba si Luis?"
"Hindi po eh. Saan po ba siya pumunta?" Heto naman ako sa mga kasinungalingan ko.
"Nag CR din eh" Maikling sabi niya tsaka sumubo ulit
"Hmmm... Mr. Samonte, about the deal.. I'll straight to the point.. Hindi ko po matatangap yun"
"Haa?" Gulat na sabi niya
"Sorry po, Mr. Samonte. I think I can't work in a company. You know I'm a busy person. Mayron pa po kasi akong problema sa mini company ko" Lie no. 3
"Oo nga. Pasensya ka na. Hindi ko naisip iyon."
"Ok lang po. Can I excuse my self? May problema po kasi sa office" Mabilis na sabi ko. Nakita ko nang papunta si Luis sa table namin
"Sure, go ahead. Ang sipag mo talaga"
"Salamat po" Tumayo na ako at mabilis na lumabas ng restaurant.
Sa wakas nakahinga na ako ng maluwag.
Sumakay ako sa sasakyang dala ko at umuwi na.
BINABASA MO ANG
No Title.
RomanceBa't nabuhay pa ako? Sana ako nalang yung namatay. Ayoko na! Suko na ako! Wala akong kasalanan! -Megan Kahit kailan hinding hindi kita mamahalin. Wala kang kwenta. -Luis