Pick Me, Pick Me Up | yizhan

1- ilk ve son

Wang Yibo için rahat bir geceydi. Evinin mutfağında takılıyor, kendisine keyif verici hazır ramenlerden yaparken oldukça rahatlatıcı şarkılar dinliyordu. Bu gece aslında yapacak hiçbir şeyinin olmadığı ilk gecesiydi. Haftalar boyunca dans etmekten, yarışmaktan, ders çalışmaktan ve hatta müfredat dışı aldığı derslerden sonraki ilk dinlenme gecesi. Bu ana minnettar olması gerektiğini bildiği halde elinde olmadan telaşlı hayatına alıştığını kendisine itiraf etmiş, ve hatta tekrar elinde olmadan tam da bu an biraz sıkılmış hissetmişti. Bu küçük yurt odasında, tamamen yapayalnızdı.

Bugünün Cuma olduğu düşünüldüğünde genelde arkadaşlarıyla bazı video oyunları oynamaya giderdi çünkü temelde arkadaşları ve kendisi neredeyse aynı hayatı sürdürüyordu. Ancak şu an tüm yakın arkadaşlarının hepsi yataklarına düşmüşken bile Yibo'nun hala tamamen ayık olması, büyük ihtimalle hepsinden daha genç ve daha fazla enerjiye sahip olmasından kaynaklıydı.

Seungyoun, bir süre önce biten önemli hadiselerinden sonra üç gün boyunca uyuyacağına dair böbürlenmişti. Ayrıca, Xuan-ge'nın da onaylamayla kafa salladığını ve farklı yerlerdeki evlerine doğru yürürlerken dahi göz kapaklarının aşağı düştüğünü hatırlıyordu. Buna rağmen Yibo'nun damarlarında hala enerji gümbürdüyordu. Bu enerji onu etrafta zıplatmaya yetecek kadar güçlü olmasa bile hafifçe hoplayarak mutfağında dolaşmasını ve müziğin sesiyle kalçasını ve omuzlarını sallamasını sağlıyordu.

Ayrıca bu enerji, telefonu çaldığında ve ekranında bilinmeyen numara göründüğünde sistemini gözünü bile kırpmadan can sıkıntısıyla doldurmak için de yeterliydi. Silkelenerek mevcut eğlencesini durdurmuş, çağrının onu işletmek için yapıldığını düşünerek aramayı cevaplamıştı. Onun için bir önemi yoktu, en azından gecesi hareketlenmişti. Panik dolu bir ses konuşmasını kestiğinde, Yibo "merhaba?" demeye hazırlanıyordu.

"Tamam, dinle. Ji Li kulüpte götümün ortaya çıkması için o pantolonlardan birini giymemi söyledi ama aşırı rahatsızlar! Normal bir kot pantolon giyemez miyim? Normal kot pantolonlar da randevuya çıkacak birilerini bulmam için yeterlidir, değil mi?"

Yibo tanımadığı bu sesle gözlerini kırpsa da, her şeye rağmen düşünceli bir şekilde kafasını yana eğdi. Adamı tanıyıp tanımadığına çok aldırmamış, sorgulamadan çabucak dürüst bir cevap vermişti. "Dar kotlar biriyle yatmak istiyorsan işe yarar ama bu gece sadece eğlenmek istiyorsan rahat ve salaş bir boklar giy." Bildiği tek şey adamın panik halinde olduğuydu ve Yibo'nunsa yardım etmekten başka yapabileceği daha iyi bir şeyi yoktu. Çünkü o böyle iyi bir adamdı işte, bunların hepsi kalbinin iyiliğinden geliyordu.

Hattın diğer ucundan duyduğu rahatlamış iç çekiş neredeyse tatmin ediciydi.

"Sikeyim. Tamam, haklısın, haklısın. Dar kot pantolonlarım olmasa bile yine de tatlıyım."

Üniversite öğrencisi onaylamayla mırıldanmış, önündeki hazır rameninden bir lokma almadan hemen önce, tanımadığı bu çocuğun demin söylediği şey sayesinde dudakları hafifçe yukarı kıvrılmıştı. İçi dolu yanaklarıyla devam etti, "eğer tatlı olduğunu düşünüyorsan, diğerlerinin ne söylediğini siktir et."

Yabancı olan hoş bir kıkırtı bıraktı. "Wow, Bin, senin bu tip bir insan olduğunu düşü- Bekle."

Diğer hatta bir sessizlik olmuştu.

"Aman Tanrım, sen Yu Bin değilsin."

Yibo yutkunup bir kez daha başını salladı. "Hayır."

Hattaki yabancı Yibo'nun gülümsemesini sağlayan utanç dolu başka bir "aman tanrım," bırakmıştı.

"Üzgünüm, üzgünüm. Sadece... büyük ihtimalle yanlış tuşladım. Numarayı ezbere biliyorum sanmıştım ve panik içindeydim çünkü Ji Li büyük ihtimalle yakında burada olacak ve ben hala herhangi bir pantolon giymedim."