Fight For Your Life (BOOK 1)✔️

KABANATA 6

Guys sorry if magiging lame tong chapter na to kase wala talagamg pumapasok sa utak ko na pwedeng mangyari dito eh HAHAHHA but i try to update more this week.

What's that?

Annie POV

Day 1/60

ngayon ang alis namin, ang ibang team ay naka alis na dahil malayo at kailangan pa nila sumakay ng eroplano.  Samantalang kami ay dito sa lang sa luzon.

Malaki ang luzon kaya sa tingin ko kulang ang dalawang bwan para hanapin yun.

Ngunit naalala ko na may iba pa palang team.

Habang nasa sasakyan, kinnomect namin ang calk sa mga ka team namin na nasa kabilang sasakyan.

"Tumigil kayo sa labas ng village para mapag usapan ang final plan."

"Yes Ms.  Annie. "

Pagkalabas namin ng village naghintuan na ang mga sasakyan. Buti at walang zombies dito.

Tahimik silang nakikinig sa sinasabi ko. Napag usapan na kasi namin to ng mga leader.

"So this is our final plan. If kaya nyo, 15 bawat team,pero ang saamin ay sampu lang kami. Ako, Sheena, Kai, Zairo, Theo, Renz, Dashton, Jashton,and Allison,Kit.  Pumunta na kayo sa mga gusto nyong ka grupo.  We can still talk thru phone, if something bad happen. Okay? "

"Yes! "

"10 lang kami sa grupong to, and i know na makkaya nyo uan, mBubuhay tayo. magkikuta pa tayo okay? "sigaw ko.  Alam ko naman na walang nakakarinig.

Maraming nag si tanguan at ngumingiti.

Nag sakayan na uli kami sa mga sasakyan.  Yung mga member namin yun lang.

Nag hiwalay hiwalay na,yung ibang mga sasakyan lumiliko sa kaliwa at kanan meron din deretso lang katulaf namin.

"So san muna tayo? " tanong ko.

"Base dito sa map ang malapit na hospital dito ay De jesus hospital,this  hospital is a public hospital  lamang. " paliwanag ni allison na tinanguan ko lamang.

"We go there first" i simply said.

I sat beside her.

"Anne, can we talk? " napatingin ako kay Zairo ng mag salita eto kaya napatango na lang ako.  Napatingin ako sa mga kasama ko na may nakakalokong tingin ang ngiti.

Problema ng mga to? 

Napailing na lang ako at pumunta sa kwarto.

Pag kapasok nya ay sinarado nya ang pinto.  Umupo ako sa kama at tinignan sya habang taas kilay.

"So?  Ano ang pag uusapan natin? " i ask.

"I'm sorry... " he said.

I didn't expect this.  I thought he just ask something but this?  No.

"Sorry for what happen 2 yrs ago.  I was jerk back then but believe me, it was just a dare.  I didn't expect that you will take that serious. " he said.

Aba!

"So kasalanan ko pa na sineryoso ko yun?  Aba! Gag-"

"No. Di yun ibig kong sabihin.  I mean, sorry for that.  Sorry for hurting you.  But you can ask dash or jash even theo and renz. It was just a dare. " pag paliwanag pa neto.

"So inuutusan mo ko ganun? "

"No.  Sorry.."
Tinalikudan ko na eto at binuksan ang pinto.

"You know what? Your apology accepted but still. Di mo na mababalik ang dati Zairo.  Nasaktan mo na ako at wala na tayong magagawa dun. " i said.
Binuksan ko ang pinto.  "And again.  Naka move on na ako, sana ikaw din. "