Chapter 1 - Tokyo Shopping Spree

9 2 0
                                    


Kasalukuyang nakatingin ang isang babae sa isang mamahaling bag na may gintong disenyong nakaukit sa pendant ng logo nito. Ilang oras na itong walang humpay sa pags-scroll sa online shopping application ng android phone. Mangha itong napatili ng makita ang naturang bag.

••••••••••••••••••••••••••••

Someone's Point Of View

Ang ganda!

"Yes. I want this to be in my bedroom table pag uwi ko."

I flashed the screen at someone in my room and nakita kong tarantang tumango ang isang katulong sa bahay at agad na umalis sa kuwarto. Ilang minuto din akong nag antay sa inis at lumalaki lamang ang aking stress sa bawat oras na lumilipas.

Bumalik itong humahangos which is super ew.

"Ma'am....... I've contacted HnS Collections and yes po, their bag is a limited collection po." He then breathed like it's his first time ever, which is super matagal and very irritating, "And th-"

"Aannndd?" Iritado kong sabi sa kanya habang napairap nalang sa ere. I shamelessly looked at the ceiling in disgust.

Can't they just say it out straight? Urgh andaming kuskos balungos!

"And uhm. The bags are to be released officially mamayang 6:00 ng gabi po. All of the bags are in the main store po nila."

Main store? I hope andito lang yon sa Pilipinas! I have to buy all of the bags para wala akong kaparehas!

"Tell the butler to guide me there. I'll talk to the bag designer of HnS myself."

"But ma'am. The main store is in Tokyo!"

"Then book me a flight! NOW!"

Agad din itong tumango at lumabas ng silid ko. Kailangan andon ako before the official release. I need to buy all of them!

"Book one more flight para sa kasama ko!" Habol ko dito. Ewan ko lang kung narinig niya. I'll just get him fired by daddy if isang ticket lang ma book niya.

"Manaaanggg?!"

Agad namang pumasok ang isang middle-aged na babae, short hair and short girl. Ha-ha. Kulubot ang balat at bihirang mag smile. Urgh, she looks so eww!

"Tell Manong Butler na samahan ako to Tokyo. I need a bodyguard!"

"Okay Ma'am. I'll tell the ladies to dress you up po."

"THANK YOU. NOW GET OUT OF HERE! You look so eww manang!"

Agad namang kumunot ang noo nito, sabay ng pagdilim ang tingin nito sakin at lumabas ng kwarto.

Wow, ang rude niya huh? Tingnan lang natin sinong masisibak sa trabaho bukas.

Agad kong binuksan ang iPHONE 12 ko at nag selfie.

Isang take lang at pumasok agad ako sa Instagram.

I am so pretty!

#Ningning
#IGPrincess
#GoingToTokyo

Ilang minuto na ngunit umabot lamang 2.3k hearts ang selfie photo ko. Ang konti naman!

Inis kong inilapag ang phone at tumayo papuntang banyo. Agad akong naghubad ng damit at pasalampak na pumasok sa loob. Napakalapad ng banyo ko at salamin lahat ang nakapalibot sa dingding. Humarap agad ako at tiningnan ang aking kabuuan.

"Ang pangit ko na ba? Bakit ang konti lang ng likes ng picture kooooo?"

Tiningnan kong mabuti ang makinis at maputi kong balat ng ilang minuto at wala naman akong nakitang mantsa sa katawan ko. Ano kayang problema ng mga followers ko?!

"Ma'am. Papalitan ka na po namin ng damit. Maaari na po ba kaming pumasok?" Katok ng mga katulong sa pinto ng kwarto. Nasa cr ako kaya I'm sure hindi nila ako maririnig. Agad akong nagsuot ulit ng damit at umupo sa kama.

"Yes. You may now come in."

Isa-isa silang pumasok at nagpunta sa his & her's closet ko.

"I want high fashion ones. Pick something that will make me look fashionable but formal at the same time. Pero dapat yung uso ngayon sa Japan ha?"

Tumigil silang lahat sa paghahalungkat ng damit at tumingin lang sa akin. Their eyes speaks of confusion. Mahirap ba yon intindihin?

"What?!" Iritado kong tanong sa kanila.

"Po?" Tingin pa din nila sakin.

I let out sigh at pinalabas silang lahat. Malalate na ako sa flight ko. It's already 4pm! I'll choose for myself nalang.

Urgh!

••••••••••••••••••••••••••••
Matapos ang dalawang oras na biyahe ay agad akong nagtungo sa main store ng HnS Collections dito sa Tokyo, Japan. Inabot na kami ng gabi dahil sa sobrang bagal na pagtakbo ng eroplano. Dahil daw sa snow at medyo nadelay kaunti ang pagbaba namin.

Why can't they make them fly faster? Like dzuh???

Kasalukuyan akong nakikipag usap sa isang babaeng hindi kagandahan at hindi katangkaran. Eww can she get out of my face na grrr.

Paulit ulit lamang ito sa mga sinasabi nito. Kanina pa.

"I said I want to buy all of the bags of the limited time collection!"

Pinagbabawalan niya akong bilhin lahat dahil ang sampung gawa nya ay para daw sa sampung katao at hindi lang sa isa.

May limit kineme pa kung ilan lang pwede bilhin. I told her na kaya that I'm gonna buy them all, boba ba sya?

"Urgh! Look how much do you want?"

"Ma'am I am the designer and tanging isa lang po talaga ang maibebenta namin sa isang tao."

"Well, miss, I am the one and only Ningning. And I said I want your entire collection!"

Tumingin ulit ito sa akin ng ilang segundo at nagsalita.

"Ma'am money can't buy you happiness. But if you insist, which one do you like from our collection ba ma'am?"

"Which one? Nah. I want all of them."

Napanganga naman lahat ng staff na nakikinig sa pag uusap namin pati na rin si Miss Eww sa harap ko.

"Manong. Take my card. Buy it. ALL OF IT!"

Agad naman kaming nagtungo sa cashier at binayaran ang lahat through my black card.

"BALANCE UNLIMITED!" Tunog ng swipe machine.

Muli na naman silang napatigil sa gulat. Hays, ignorant peasants.

Ako lang naman ito, si Ningning Manuel, nag-iisang anak ng sikat na beteranong aktor na si Lim Manuel. Sobrang sobrang yaman namin, dulot na din na kabila't kabila ang projects ng aking daddy. Well, matagal na mula nung nawala si mom and I think it's the best for me para wala akong kahati sa wealth namin ni dad. Si daddy ko lang naman ang pinakapoging aktor sa telebisyon kaya naman I think it makes perfect sense na magkaroon siya ng napakagandang anak, gaya ko.

"T-thank you for shopping ma'am! Please come back again!"

Come back? Only if papalitan nila ang ugly staff pati ang ugly designer! Ang sakit na ng likod ko pati na rin ng makinis kong tuhod. I wanna get home so badly. The staffs have been incredibly rude to my face. The nerves of them to be like that. Hindi ba nila ako kilala? I will really tell my dad about this! Napapagod na ako kakaisip at namimiss ko na ang bahay namin sa Cebu. My mansion, my cozy bedroom, my heater and my bed, ughhhhh. I wanna lay down to my soft poster bed na.

Urgh!

...Ready For It?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon