Lost In Her Thoughts

Chapter 1

First Day

—Her POV—

Isang nakakabinging pagsabog ang umalingawngaw sa buong kwarto ko kaya agad akong napabalikwas mula sa pagkakahiga at napalinga sa buong paligid.

Napabuntong hinga nalang ako ng makitang nasa ayos naman ang lahat at walang pag sabot ang nangyari.

"Again." Napabuntong hininga nalang ulit ako bago tuluyang tumayo sa kama at tignan ang oras sa cellphone ko. 5:30 am. Enough for me to do my morning routine and chores ng hindi nag mamadali.

After I finished my bath and all, naisip kong kumain ng breakfast pero nasa pintuan palang ako ng kwarto ko ay biglang tumunog ang cellphone ko.

Ed Sheeran's "Happier"

Di ko rin alam kung bakit yan ang ringtone ko. Bakit nga ba? Broken ka teh?

Agad din akong umiling sa tanong ko sa sarili ko.

[Orianna Velvet Martins!] Di ko alam kung magiliw o galit ng tao sa kabilang linya ng isigaw nya ang buong pangalan ko, pero halata sa boses niya ang pagiging seryoso. As she always is.

"Mom, I know my name is beautiful but you don't have to shout it early in the morning." Malamig kong sagot sakanya.

[I've been calling you kanina pa.] Sabi nya, sounds more like sulking kaya tinignan ko ang call history ko. 6 missed calls.

"What is it?"

[Go here at the mansion right now.] She demanded, with her serious voice again. Kung katulad lang ako ng dati ay baka kalimutan ko ngayon ang mundo at patakbong pumunta sakanya. But I'm not my old self anymore.

"May pasok ako." Sagot ko kaya narinig kong napabuntong hininga siya.

[Then be here, atleast tonight.] Rinig kong pag susumamo niya.

"I'll look into my schedule." Malamig ko paring tugon at pinatay ang tawag.

That was a fucking invitation from my mother, to go to her house, but it was more like of an order or demand.

I stared at my screen kahit matagal ng natapos ang tawag.

The wallpaper. Palagi ko itong naiisipang palitan pero di ko rin magawa.

It's a picture of me, in the middle of a woman and man. The woman is hugging me tightly and we were both smiling, maliban nalang sa kasama naming lalaki na naka busangot na nakatingin lang sa camera.

I was smiling at the picture as if it will be the last smile I would wear. Which is, it is.

Nilagay ko nalang ang cellphone ko sa bag bago ito suotin at napag pasyahan na pumunta nalang sa school.

So, the name is Orianna Velvet Martins —as my mother had exclaimed a while ago— an heiress of a godforsaken company and all.

Katulad ng nakagawian. I got myself on my big bike at pinaharurot ito papunta sa eskwelahan ko.

It's the first day of school kaya madami akong nadaanan na bagong mukha na mukhang nagulat pa ng makakita ng babaeng sobrang iksi ang skirt na suot habang nakasakay sa isang kumikinang na big bike.