Anne ve babası vefat etmiş , bu yüzden yurtta kalmaya başlamış ve bir gün okullarının eski olduğu için yıkılmasıyla hayatından macera eksik olmamaya başlayan bir kızın hikayesi
Merhaba ben cemre aktay Istanbulda yaşıyorum . 17 yaşına gireli 1 ay oldu anne ve babamı kaybedeli 9 yıl oldu. Onlar ben 8 yaşındayken trafik kazasında hayatlarını kaybettiler. Ailemin ölümü üzerine istanbulda yapayanliz kaldım. İlk haftalar sadece ağladın ailemin ölümü üzerine hiç bir akrabam olmadığı için bir yurda yerlertirildim. İlk başlarda alışamamıştım tek yaptığım ağlamaktı sonradan alışmaya başladım. Yurtta birçok arkadaşım var. En sevdiğim arkadaşımın adı öykü biz onunla arkadaştan öte kardeş gibiyiz o da benle yaşıt. yurda ilk geldiğim zamanda Ailemin ölümünden çok üzülüyordum ve o hep benim yanımda olmuştu. Onunda anne ve babası hayatını kaybetmişlerdi. daha öncede söylediğim gibi öyküyle yaşıt olduğumuzdan ikimizde lise 11. Sınıfta okuyorduk. Benle öykü aynı okula ve hatta aynı sınıfa gidiyodum zaten biz yurttakiler için bir okul vardı ve biz orya gidiyorduk. ben ve öykü çocukluğumuzdan beri yurtta kalıyorduk öykü 6 yaşındayken yurda gelmiş. Yurdumuzun müdürü orta yaşlarda , kısa boylu ,siyah saçlı ,kahverengi gözlü , gözlüklü bir kadındı ve çok disiplini biridir hatta bir seferinde öykü ve ben yurda geç geldiğimizden dolayı yurttaki tüm tuvalet ve lavaboları temizleme cezası vermişti. Ayyy müdürümüzün ismini söylemeyi unuttum müdürümüzün ismi Nebahat Aydın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrağtakı öykü
Bölüm çokkısa oldu farkındayım ilk keze wattpad' da kitap yazıyorumumarım beğenirsiniz 🖤🖤
