Chapter 1

15 1 2
                                    

Enjoy.   :)
Feel free to vote and comment na rin po.  ^_^
-Gab

~KRIIIIIIIIIIING~
Hay nako! Ang  ingay nanaman ng bell. Hindi ba pwedeng sabihin nalang nila saamin na lunch time na? -_-

“Geeeeens!”
Napalingon naman ako agad kay Anika.

“Yo, ano? Kakain ka?” sabi ko

“Hmm… Nag-iipon ako eh. :3   Hindi nalang.” Sabi niya.

-Lunch Time-

“Uy! Okay ka lang  ba?” sabi ni Anika.
Nakaupo kami sa may gilid ng field ng school namin.
“Oo. Siguro. Ewan.” Saad ko. “Paano mo ba masasabi kung okay ang isang tao?”
Anika looked worried. Siguro worried saakin? Ewan ko lang.
“Hay nako, Geens. You’ll feel better soon. Just stay positive. Diba yun naman lagi mong sinasabi? Stay positive lagi.”
“Sana. Sana nga maging okay na ulit ako.” Sabi kong naka-tulala.

/PAUSE/

Teka lang…
Pumapasok na tayo sa mga drama ng kabaliwan na ‘to eh kilala niyo na ba ako?
Ahem.. Ako nga pala si Geenelle Ballesteros. 1st year college, BMLS. 17 years old. Short hair, chubby, hindi maputi at hindi rin naman maitim. Sakto lang? XD  I don’t know my height eh. Basta I’m taller than Anika. Bwahahaha!
Oh wait, di niyo rin pala siya kilala.  -_-

Meet Anika Reyes.
BMLS rin siya! :D
My classmate since I was grade 6 or 5 siguro? It’s been so long na eh. Kaya hindi ko na maalala. :3
Basta ang alam ko siya ang bestfriend ko. Maputi siya, magaling sumayaw, mabait and DL (oh diba? Galing ng bestfriend ko noh?)

Itong pinag-uusapan namin? Tungkol nanaman sa crush ko. Ang hirap kasi ng feeling na nasasaktan ka eh crush mo lang naman yung tao. Ang tanong, crush pa ba tawag dyan kung more than 3 years na?

/PLAY/

“Niiiiiiks! Anong gagawin ko?” sabi ko sabay tingin sakanya.
“Kalimutan mo na kasi yang Kurt na yan! Wala ka naming mapapala dyan eh.” Sabi niya in a serious way.
Napa-ayos ako ng upo ko.
*sigh*
“Alam mo Niks? Kung ganon lang sana kadali, matagal ko nang ginawa”
“Hay nako, Geens. Sana gumaling ka na dyan sa Labnat na yan”
“Tulad ng sabi ko kanina..  Sana. Sana nga.”
~KRIIIIIIIIIIING~
At ayan nanaman ang lecheng bell na yan..  -_-
“Tara na nga. Baka ma-late pa tayo sa Psychology.” Sabi ko
Tumayo na kami ni Nika at inayos na ang gamit namin tapos dumiretso na sa klase.
May isang tanong na di ko maalis sa isip ko.

"Kailan kaya mawawala ang labnat na 'to?"

LOVE?!?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon