March's P.O.V
At Kasabay nga ng paglakad ko palayo sa Babaeng may sungay ay kasabay naman ng paglapit ng
Taong Mahal ko .
.
.
.
.
.
.
Sa Taong Mahal niya
At alam mo kung anong mas masakit? Yung paglapit niya sa taong mahal niya na siya ring tinatawag kong Forever Rival ko.
Nagawa kung ipaglaban lahat.
Being a Class President,
Ang pagiging Honor Student ko,
Being a Science Wizard,
At halos lahat-lahat na pinaglaban ko yun kay Queenie.
Pero bakit di ko nagawang ipaglaban ang Isa sa mga taong Mahalaga sa puso ko?
Isang taong .. Mahal ko ..
Naduwag ba ako?
O
Natakot akong Harap-harapan niyang sabihin sa akin na Hindi na ako ang Mahal niya?
Parehas lang naman ang tawag dun diba?
Katangahan...
Before I leave the Cafeteria tumingin ako sa Direksyon nila ..
Ang sweet ..
Bagay nga naman sila ..
A CheerLeader and A Varsity Player = Perfect Together
Ano lang naman ako? *Insert Fake Laugh*
Muli kong binalik yung tingin ko sa daan at bago lumabas ng Cafeteria,
I released a deep breath and continue walking 'till my feet brought me to the place where I used to stay everytime nawawalan ako ng Gana ...
Hays, dito nalang muna ako.
-_________-
BINABASA MO ANG
When Destiny Dictates
Teen FictionHohoho. Una ko 'tong Story na sinulat ko way back then at ngayon isheshare ko sa Wattpad. Kyaaaaaaaaaaaaaa~ Naghahalong kaba, tuwa at takot yung nafefeel ko. Sana magustuhan niyo guys. *Cross Finger* Chaka, yung mga names dito sa Story e' gawa-gawa...