Unexpected Things

CHAPTER 9

-KENT FREDICKSON'S POV-

mag-isa nanaman ako..

nagiisip ng malalim...

si Jia lang naman ang iniisip ko..

kelan ko ba masasabi sa kanya?

kelan niya ba mararamdaman?

kelan ba niya malalaman?

kelan ba niya maiintindihan?

kelan ba ako titigil sa kadramahang ito?

Ang torpe ko diba.

ugh! nakakasira naman ng ulo at utak (oo magkaiba yon wag ka)  itong buhay na to oh!

kung papel lang ang mukha ng tao.. malamang kanina pa lukot na lukot ang mukha ko.

ang hirap mag-isip..

hindi ko maintindihan sarili ko kung maggigive-up ako o hindi.. Urgh! pero sayang din yung pinagsamahan no.

may nagbukas ng pinto..

huh? anong ginagawa niya dito? bakit siya nandito?

"Kent..." lumapit siya sakin, tumayo naman ako sa kinauupuan ko.

"ano---" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng mahalikan niya ako. binibitawan ko siya pero ayaw niya humiwalay.

ito ba ang solusyon? o sign na to para kalimutan ko feelings ko kay Jia?

hindi ko na  namamalayan na sinsunod ko na siya..

ang aking kamay ay unting unti nababa hanggang sa waist niya. ito na kahinaan ng mga lalake eh.

ano bang nangyayare sa akin? bakit ba ako nagpapadaan sa tukso?

"K-Keisha?.." kilala ko ang boses na iyon ah! si Jia! bakit siya nandito?

humiwalay ako bigla kay Keisha ng marinig ko magsalita si Jia..

She was shocked.. ngayon lang din ako natauhan..

"Jia..." ito lang ang mga salitang sinabi ko atsaka sumingit si Keisha

"don't you know how to knock?" Keisha said sarcastically.

bumanat naman itong si Jia na naibara ni Keisha..

"don't you know the word PRIVATE?, sorry ah? naabala ko kayo, tsk!" sabi niya at umalis.. that's my girl! wait--what? umalis na siya? ay tae.

I was about to go after her but Keisha hold my shirt.

"don't go.. please" she whispered.

"I have to. I'm sorry" i said and run after Jia.

where is she? saan ko naman siya hahanapin? pesteng buhay naman to oh!
gusto kong sumigaw. isigaw na mas pinipili ko siya. baka isipin niyang girlfriend ko ang ex ng crush niya.

oo si Carl (-___-") parang kase may feelings siya dun sa ugok na yun eh. hindi sa nagseselos ako ah pero yun ang nakikita ko.

at gustong gusto ko pasabugin ng granada ang mukha nun kapag nakikita ko siya kasama ni Jia, pasalamat siya at nilibre niya ako nung isang araw.

hay nako, ang isipin ko nalang muna ngayon ay si Ji----foooook! ano nanaman ba ito!?

magkasama nanaman sila?

at mag... kayakap?

bakit nakayakap ang prinsesa ko sakanya?

at parang nahikbi si Jia.
umiiyak siya? bakit siya umiiyak?

dahil sakin?

ako ba ang may kasalanan sa pagtulo ng luha niya?
kung ganun...

isa lang ang ibig sabihin nun! may pagtingin siya saakin! YEEEES!

pero saglit lang...

hindi pa ako nakakasigurado kung tama ang hinala ko.

sana lang tama ang hinala ko.

papalapit na ako ng biglang nagtama ang mata namin ni Carl, nakasubsob kasi yung mukha ni Jia sakanya.

"she's crying" sabi niya sa akin na nabasa ko kaagad ang sinasabi niya.

bumulong siya kay Jia.

malapit na ako sakanila at sa hindi inaasahan..

niyakap ako ni Jia ng mahigpit.

"Jia?" bulong ko sakanya. hindi siya umiimik at iyak lang siya ng iyak.

"ano nangyare?" tanong ko kay Carl.

nagkibit balikat si Carl na nagsasabing hindi niya alam.

niyakap ko maigi si Jia at bumulong uli "tell me Jia"

ibinigay niya sa akin ng dahan dahan ang phone niya at may message na nakabukas.

[Jia, your father .. is dead. he's been poisoned this morning. you need to go home now] the message is from her cousin.

ay pusang gala! si tito! na poisoned!

"hatid na kita" sabi ko and Jia just nodded, si Carl naman ay nakatayo lang sa pwesto niya habang tinitignan kami umalis palayo.

bakit ngayon pa nawala si Tito? sino nanglason sakanya? bakit siya nalason? paano?

Kailangan kong maging tsismoso kung sakaling hindi ako sagutin ni Angel sa mga tanong ko.

magkukuwento kaya siya? siguro naman.

tahimik pa rin siya hanggang ngayon.

ako naman nagiisip habang nagmamaneho, ang dilim na athmosphere namin. nakatingin siya sa labas ng bintana.

napapansin kong naluluha uli siya, baka iniisip niya si tito.

"Jia, natatandaan mo ba nung mga bata tayo lagi tayong naghahabulan noon at bigla akong umiyak?" nagkukuwento nalang ako para hindi siya masyadong magisip

"oo, at biglang dumating si Dad na tumulong sayo sa pagkakadapa" sa halip na ngumiti at tumingin siya sa akin.

ganun pa rin ang ekspresyon niya at siguro hindi ako nakatulong (.___.) kasi nakita ko bigla siya lumuha.

tumawa ako kahit pilit, "oo nga eh.." at hindi na muli ako nagsalita.

hindi naman ako nakatulong eh! nako nako! ang tanga tanga mo Kent! mas lalo mong dinagdagan luha ng future-girlfriend mo eh!

oo! onti nalang manliligaw na ako sakanya! pero sa dinadaan niyang situation  ngayon, papalamasin ko muna ang panahon na to.