Γιατί είναι ένα αγόρι στο κρεβάτι μου;; [SLOW UPDATES]

Κεφάλαιο 1

Άνοιξε τα μάτια του δειλά, και έμεινε να κοιτάζει τον τοίχο απέναντί του, μέχρι να συνηθίσει το έντονο φως της ημέρας. Μετά από λίγο, το τηλέφωνό του ήχησε δυνατά σε όλο το δωμάτιο και μούγκρισε ελαφρά. Ήξερε ήδη ποιος ήταν και τι ήθελε, οπότε σηκώθηκε από το κρεβάτι με αργές και σταθερές κινήσεις και αφού τεντώθηκε, πάτησε "αποδοχή".

«Μμ, καλημέρα μωρό μου» άκουσε κάποιον να μουρμουρίζει νυσταγμένα από πίσω του και ένιωσε δύο δυνατά χέρια να τυλίγονται γύρω του. Γύρισε το κεφάλι του σιγά σιγά προς το μέρος του άλλου άνδρα, και τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα. Ο κάτοχος της φωνής δεν ήταν άλλος από τον πρόεδρο του δεκαπενταμελούς του σχολείου και συμμαθητή του, Ιάσονα Θεοδοσίου. 

Απ'όλον τον ανδρικό πληθυσμό του σχολείου, βρήκα να πάω με αυτόν;! Πρέπει να ήπια υπερβολικά πολύ χτες, γιατί δε θυμάμαι τίποτα...

«Ανδρέα, θα σε ξαναπάρω» είπε στο άτομο που βρισκόταν στην άλλη γραμμή και τερμάτισε την κλήση χωρίς να περιμένει απάντηση. 

«Τι στο καλό...» ψιθύρισε ο Ιάσονας και έκανε δύο βήματα πίσω, αντικρίζοντας τη γυμνή πλάτη του Ορφέα, «Τι διάολο κάνεις εσύ εδώ, και μάλιστα ημίγυμνος;!»

«Την τελευταία φορά που κοίταξα, έμενα εδώ» του απάντησε ειρωνικά και τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, παρατηρώντας πως ούτε εκείνος φορούσε μπλούζα. Ήταν σχεδόν σίγουρος γι'αυτό που είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ.

Οι δύο νέοι κοίταζαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, προσπαθώντας να θυμηθούν αν έγινε κάτι μεταξύ τους, χωρίς επιτυχία. Έπειτα από μερικά λεπτά, το βλέμμα του Ιάσονα έπεσε στο πρόσωπο του αγοριού μπροστά του, ο οποίος ήδη τον παρατηρούσε. Τα μαλλιά του κατάμαυρα, ενώ τα μάτια του ήταν σαν δύο γαλάζια πετράδια, χαρακτηριστικά ίδια με εκείνα της κοπέλας που του είχε κλέψει την καρδιά. 

Τότε θυμήθηκε·όταν τα έφτιαξαν, εκείνη του είχε πει πως έχει έναν δίδυμο αδελφό, ο οποίος βρίσκεται στο ίδιο τμήμα με εκείνον! 

Πώς έκανα αυτό το λάθος και μπέρδεψα τα δωμάτια...

«Κοίτα, δεν ξέρω αν έγινε κάτι χθες το βράδυ, όμως πρέπει να φύγω από εδώ» πήρε την πρωτοβουλία ο Ιάσονας και μίλησε, κοιτάζοντας γύρω του νευρικά. 

Ο Ορφέας πλησίασε την πόρτα και την άνοιξε, δείχνοντας στον συμμαθητή του την έξοδο. Εκείνος έκανε δύο βήματα πίσω, καταπίνοντας έντονα. 

«Και αν με δει κάποιος; Οι γονείς σου; Η αδελφή σου; Θα νομίζουν ότι συνέβη κάτι μεταξύ μας!» ο νεαρός με τα κορακί μαλλιά σταύρωσε τα χέρια του και ξεφύσηξε, «Περίμενε εδώ».