Golden rush (Flikken Maastricht)

Fantasie, deel 1

'Wolfs!' Eva's stem schalt door de muren van de badkamer. Door de weerkaatsing klinkt het zo'n tien keer harder dan was bedoeld. Oei. 'Ja?', klonk het als antwoord. Hij klopt twee keer, heel kort, tegen de houten deur van de badkamer. Vlak daarna loopt hij de ruimte binnen. Ik hef mijn hoofd op en kijk naar hem. 'Wil jij even een setje ondergoed pakken? Ben ik vergeten.''Want jij staat hierachter?' Voordat ze antwoord kan geven, schuift hij het douchegordijn opzij. Zijn ogen glijden over haar lichaam en hij neemt er duidelijk de tijd voor. Na haar van top tot teen te hebben geïnspecteerd, laat hij zijn ogen rusten op haar ogen. 'Na al die jaren,' grijnst hij. 'Ik kan nog steeds niet genoeg van je krijgen.' Hij zet een stap naar voren en drukt een kus op haar voorhoofd. De vrouw met de lange, bruine, natte haren loopt al grinnikend langs hem heen. Ze pakt een handdoek uit de kast en slaat die om haar haren heen. Al knedend doet ze een poging tot drogen terwijl ze hem gelijktijdig vragend aankijkt. 'Wat?', vraagt hij nietsvermoedend. 'Mijn ondergoed.' Hij lijkt het zich weer te herinneren. 'Doe maar gewoon die zwarte.' Hij knijpt zijn ogen ietwat samen - het zorgt ervoor dat zijn blik duister te noemen is- en wijst naar mijn borsten. 'Als jij maar niet denkt dat ik dat langer dan een minuut verstopt ga laten zitten.' Eva wuift zijn reactie weg en gebaart hem op te schieten. 'Ja, ja, ja, hou maar op.' Hij draait zich om en wandelt de kamer uit. 

Al vijf jaar lang is het tweetal een echt koppel te noemen. Drie jaar geleden bleek Eva, wonder boven wonder, zwanger te zijn. Thomas werd geboren en ze voelden zich compleet, zo met drie. In het begin was het een issue, althans, dat dacht Eva. Hoe zou hij reageren? Zou hij het willen houden? Zou hij denken dat zij hem een nieuwe Fleur wil geven? Hier was geen sprake van, maar wist hij dat ook? Eva's stress rond de baby werd meteen ontnomen toen hij er zelf over begon. Hij was blij, overdonderd. Hij meende het moeilijk te vinden, maar samen zouden ze dit avontuur aangaan, vond ook zij. 'Ons kindje kan Fleur nooit vervangen,' had hij gezegd, 'maar ik zal het alle liefde geven die het verdient. Ons kindje, Eva, is een geschenk uit de hemel.' Een paar maanden voor Thomas geboren werd, trouwden ze. Diezelfde Thomas is nu bij Marion, die zo nu en dan eens oppast. 

Het openen van de badkamerdeur maakt dat ze weer opkijkt. In zijn handen heeft hij een setje ondergoed vast, maar het is niet hetgeen ze bedoelde. Hij hangt het voor haar gezicht. Bloedrood. Geen kleur die Eva normaal gezien draagt. 'Wat is dit?' De verbazing is duidelijk te horen in zijn stem. Ze rolt haar lippen over elkaar en knikt vervolgens met getuite lippen. Hij vouwt het, voor haar gezicht, uit. Het wordt snel duidelijk dat het geen gewone lingerie is: de beha is niet helemaal zoals het normaalgesproken hoort te zijn; je kunt er dwars doorheen kijken, op wat enkele plekken na. Door het vele kant van de stof is er weinig over te laten aan de verbeelding. Ook het slipje is, op zijn zachtst gezegd, ordinair te noemen. Iedereen die Eva kent zou het er over eens zijn dat het iet iets is dat Eva normaal zou kopen. Nu hij het zo voor haar neus houdt, voelt ze zich onwennig worden. Haar gloeien uit schaamte. 'Geen idee,' liegt ze. 'Nog nooit gezien.' Eva trekt de lade van de kast opnieuw open, pakt er een tweede handdoek uit en slaat die om haar lichaam. 'Ik pak het zelf wel,' zegt ze dan. De man schijnt de handdoek nog niet in de ring te hebben gegooid. 'Waarom ligt dit dan in jouw kast?', wil hij weten. Eva rolt met haar ogen zodra ze hem passeert en richting hun slaapkamer loopt. 'Heb je het ooit aangehad?', vraagt hij dan. Eva droogt zich inmiddels iets uitgebreider af en trekt een lekker zittende, zwarte onderbroek aan met een beha van dezelfde kleur. 'Heb je dit ooit gedragen, Eef? Heb je daar een foto van?' Eva begint te lachen bij het horen van zijn laatste zin. Ja hoor. Typisch. Toch geeft ze hem geen antwoord op zijn vraag. 'Nooit aangehad,' herhaalt ze. 'Ik ken het niet, dat zei ik toch.' Ze trekt haar grijskleurige badjas aan en loopt de kamer uit, met hem op haar hielen. Ze loopt twee trappen naar beneden en knipt het licht aan in de woonkeuken. 'Jij ook?', vraagt ze wanneer ze voor zichzelf een glas water inschenkt. Hij knikt. Ze pakt een tweede glas uit de kast. Zodra ze het glas onder de kraan wil houden, pakt hij haar pols vast. Het gevolg is dat ze stopt met haar handeling en hem strak aankijkt. 'Ik geloof er helemaal niets van.' Stelt hij. Ze slikt. 'Dit ligt tussen jouw ondergoed en je hebt het nooit gezien? No way dat ik het daarbij laat zitten.' Opnieuw verschijnt het setje lingerie in mijn gezichtsveld omdat hij het omhoog houdt. 'Wanneer heb je dit gekocht?', wil hij nog steeds weten. Aan zijn ogen is te zien dat hij niet boos is. Sterker nog, een blik van nieuwsgierigheid was te zien. Hij wordt duidelijk opgewonden van de gedachte aan Eva in zulk soort lingerie. Ze vult zijn glas en zet het vervolgens, samen met haar glas, op de keukentafel. Vervolgens neemt ze plaats op een stoel die bij diezelfde tafel staat.'Ik wil het je wel vertellen,' begint ze, 'Maar dan moet je beloven dat je me niet uitlacht.' Hij grinnikt. 'En anders?' Inmiddels zit hij op de stoel naast haar. Zijn ellebogen rusten op zijn knieën en hij kijkt haar nieuwsgierig aan. 'Anders drie maanden geen seks.' Zijn semi-verbaasde blik met daarna een knikkend hoofd maakt dat Eva haar verhaal vertelt:

'Er is een tijd geweest dat mijn seksleven op zo'n laag pitje stond, dat ik er echt helemaal gek van werd. Dat gebeurt niet heel snel bij mij, dus je kunt wel bedenken dat het toen niet heel goed ging tussen Frank en mij. Maar eigenlijk was dat niet de oorzaak. We hadden geen ruzie, hij had gewoon nooit zin. Tijd zat, maar hij kon er de lol niet van inzien om mij aan te raken op plekken waar alleen hij mocht komen.' Een flauwe glimlach vormt zich rond zijn lippen. Ondertussen schuift hij steeds dichterbij. 'En toen?', wil hij weten. 'En,' gaat Eva verder, 'En toen ging ik naar zo'n ordinaire winkel waar volgens mij alleen maar gekken komen en kocht ik dat.' Hij kijkt van Eva naar het lingeriesetje en vervolgens weer terug naar Eva. 'En? Werkte het?' 'Ik heb het één keer aangetrokken.' Zij ogen worden groot. 'Toen had ik kaarsjes aangestoken in de slaapkamer en was ik zelf in kleermakerszit op bed gaan zitten, zodat hij wel móést zien dat ook ik een libido heb. Maar hij zag het niet eens. Hij zei dat ik zo kou zou vatten en ging gewoon slapen.' Wolfs schuift nog iets dichterbij. Zijn linkerhand legt hij op haar been.  Zijn blik is niet meer opgewonden of nieuwsgierig, maar liefdevol en vol medeleven. 'En wat deed jij toen? Wat deed het met je?' Eva haalt haar schouders op. 'Ik heb de kaarsjes uit gedaan en ging ook liggen. Toen heb ik nog wat geaaid en gestreeld, maar het mocht niet baten. Ik ben toen boos uit bed stapt, me omgekleed en ben in een andere, vrije kamer gaan slapen.' Zijn mond opent een stukje terwijl zijn hand over haar been wrijft. 'Wat had je gedaan als hij wèl had gereageerd?' Eva denkt terug aan het zojuist benoemde moment. Wanneer hij haar indringend aan blijft kijken, begint ze zenuwachtig te grinniken. Haar antwoord ging dan wel écht te ver om te delen. 'Dat ga ik niet zeggen hoor,' stottert ze. Hij plaatst zijn wijsvinger onder haar kin, draait haar hoofd naar zich toe en kust haar lippen op een zachte, tedere manier. Als hij zich losmaakt uit de kus, is er immers iets anders te zien. Liefde maakt plaats voor lust. 'Je gaat me nu toch niet vertellen dat je geen fantasieën hebt,' fluistert hij met een knipoog. 'Nee, maar-' 'Vertel eens,' onderbreekt hij haar. 'Wat is jouw fantasie, Eva van Dongen?'