Każdy z nas wie, jak przydatne potrafi być ukrycie czegoś lub siebie. Jednak nie każdy posiada Pelerynę Niewidkę... Co w takim wypadku uczynić może przeciętny czarodziej? Z odpowiedzią przychodzi transfiguracja oraz jeden z jej odłamów. Zaklęcia niewidzialności- sprawiają one, że obiekt przestaje być widoczny dla ludzkiego oka. Dalej on istnieje, jednak przez krótki moment traci całkowicie swoją barwę. Czemu krótki? Ano zwyczajnie, potrzeba do jego rzucenia bardzo dużej mocy magicznej, po kilku minutach więc przestaje ono działać.
Nasze zaklęcia niewidzialności podzielimy na kilka grup.
Pierwsza, to zaklęcia rzucane na przedmioty nieożywione- kubki, szafki, pinezki. Przyjmuje ono formułę Invisiblatus. Do jego rzucenia użyjemy chwytu beta (czyli ręka zgięta w łokciu, przy ciele, a różdżka wycelowana w substrat) oraz manipulacji okrągłej nadgarstka (wykonanie nadgarstkiem obrotu bez przekręcania pięści w górę). Dla naszych zaklęć obowiązywać będzie trochę bardziej skomplikowany wzór, jednak głównie ze względu na długość:
substrat + {:omnis turpis evanescit} =/> produkt niewidoczny
Druga, to zaklęcia rzucane na przedmioty ożywione- rośliny, zwierzęta. Różnić się ono będzie od powyższego jedynie formułą: Inanimatus Conjurus. Chwyt oraz manipulacja różdżką pozostają takie same.
Trzecie zaklęcie to Zaklęcie Kameleona. Do czego ono służy? Jak sama nazwa wskazuje, zamienia ona nas w kameleony- stajemy się niewidzialni dla otoczenia. Na siebie rzucić możemy je prosto. Łapiemy różdżkę w garść, nie stosując konkretnego chwytu. Przykładamy ją do głowy, mówiącChamaeleonte evanescit. Po uczuciu, jakby ktoś nas oblał półpłynną galaretką, staniemy się na kilka minut niewidzialni. Przemianę tą zapiszemy wzorem:
|nazwisko i imię| + {:omnis turpis evanescit} =/> |nazwisko i imię| niewidoczny/a
