Sabah ve Gece'nin Esiri

Esir....

Sabah cehennem olan hayat, gece ise en masum en savunmasız bir yavru aslan gibi huysal oluyor. Tabii bu çok uzun sürmüyor. 8 saatin sonunda cehennem kapılarını açıyor gözlerimi yakıyor. Gece huysal yavru aslan vahşi en yırtıcı hayvana dönüşüyor. Bu yüzden ben geceye bağlıyım. Geceye aşığım... Gündüz benim kusurlarını istemediğim manzaraları yüzüme vuruyor. Ama gece beni her şeyimle kusurumla bile kabul ediyor. Hatta bana "istersen seni saklayabilirim" diyor. Gece beni her şeyi den soyutlayıp asıl önemli olanın ruhum olduğunu söylüyor. Eh bende inanıyorum ona. Ellerinde ruhu kukla gibi oynatılan oyuncak oldum... Hah ben kıskaca vampirlerin en korkutucu güce sahip olan ben Sabah ve  Gece'nin Esiri,oyuncağı oldum! Düşmanlarım bunu duysa benden korkmaz,korkulacak değilde acınacak biri oluğumu düşünürler. Hah kimi kandırıyorsun ki! Düşünürlermiş. Zavallının tekiyim zaten. Duygularımı göstermekten ve huysal biri olmaktan nefret ederim. Tatlı,güzel,sevimli olan şeyleri bırakın sözlerini duymak bile beni çıldırtıyor!. Mutluluk,gülmek, eğlenmek bunlar yalan. En önemlisi de aşk... Benim gibi bir yaratığın aşkla ne işi olur zaten. Mutsuzluk,göz yaşı,kan, karanlık hayat... Bunlar aslında gerçekler. Ama insanlar yalan üzerine yaşayıp bunları yok sayıp hayatlarına devam ediyorlar. Aptallar... Acı çekeceklerini bile bile bu aptallığı yapıyorlar. Aşkmış sevgiymiş,mutlulukmuş,gülüşmüş hepsi palavra. Hayatın yalanları. İyi gösterdiği ama aslında kötü olan tarafı burası.
Kötü gözüken taraf en iyisidir. Çünkü ne olacağını bilmeden yaşamak yerine ne olacağını öğrenerek ölmek daha iyidir. Yani ben böyle düşünüyorum. Hayattan,sabahtan çok tekme yedim. Gece ve güç bana sımsıkı sarıldı,yaralarımı sarıp beni iyileştirdiler. Benim hikayem de bu... Güneş doğmaya başlıyor. Artık saklanmak,sessizlik sona eriyor.
Yeniden...
Kanatlarını yada artık hernese çırpıp oturduğum hafif yosunla kaplı ıslak, çimenliğin ortasında olan gölün içindeki taşın üstünden havalandım. Suyu sevmem. Hele de soğuk suyu. Ona bakınca soğuk,cansız kadavra gibi olan "kendim" aklıma geliyor. Havada özgürce uçuyordum hapishaneme doğru. Gidiyordum çünkü 8 saatim dolmuştu. Son kez uçuyordum çünkü sabah kanatlarını kırmaya geliyordu.
 
Yeniden...

Kurgumu çok önceden yazmıştım. İçime pek sinmedi ama biraz kendimi yansıttım..... Umarım beğenirsiniz. Ve madem okuyorsunuz bare oy da verin. Elinize yapışmaz. Emek vererek uğraşıyorum. Tamam eğlence için yapsamda emek bu ve siz okuyup oy vermiyorsunuz insanların hakkını yiyorsunuz. Duyarlı olanlara teşekkür ederim. Sizleri seviyore ve iyi akşmlar tatlış 🍫 'lar