One Shot Stories Collection

I Fell Inlove With an Introvert Bookworm

This morning, while walking through the school hall, I had so many things thinking about. I needed my grades to heighten a bit. By the way,  I'm Ken Montefalco and I'm 16. I'm in Grade 10 amd bago lamang ako sa paaralang ito. Punishment ko ito dahil hindi ako nakapag-aral ng maayos sa dati kong school.

I tried shaking my head clearing my mind when someone suddenly bumped into my chest. “I'm  s-sorryyyy.” she apologized with a low tone sounding like an angel making me smile.

Her eyes were big and beautiful and she had a very clean and toned skin. She was natural unlike some girls I've seen. She's wearing a glasses and I like her physical appearance. She looks directly into my eyes and in that moment, I notice how piercing her green eyes are. She's so damn beautiful.

She pick up her books that had fallen below and quickly run away from me. I smiled until i realize that I'm already late. Dali - dali akong tumakbo papunta sa classroom ko na itinuro ng babaeng pinagtanungan ko kanina.

"Mr. Montefalco, you're late." bungad sa akin ng teacher ko. "I'm sorry miss." I apologized at agad na pumunta sa bakanteng upuan na nasa likod. Actually, dalawa pa ang bakante kaya pinili ko yung pinakagilid na malapit sa bintana.

"Class, we will start the discussion later. Hintayin lang natin saglit si Ms. Samantha Esguerra. Pinapunta kasi siya ni Dean sa office niya and he told me na hintayin natin siya bago tayo magstart." ani ng teacher namin bago siya nagsulat sa board.

Since it is my first day in this school, magpapakabait muna ako HAHAHA. While waiting, iniisip ko kung ano kaya ang pangalan ng babae na bumangga sa akin kanina. Hindi maalis sa isip ko yung itsura niya, although she's nerd. Wahhhh mababaliw na yata ako.

"Ok class, andito na si Ms. Esguerra. We can start our discussion now." sabi ng teacher namin na ikinagulat ko. Agad akong tumingin sa pintuan at nagulat ako dahil si Ms. Nerd yung pumasok. Oh my goodness!! We're classmates!!!

"That's my chair." ani niya. Boses anghel parin ang boses niya na kagaya kanina.

"H-haa?" tanong ko.

"That's my chair." ulit niya sa sinabi niya kanina.

"Wala naman akong nakikitang pangalan mo dito Miss." pamimilosopong sagot ko. Umiiral na naman yung pagkabadboy ko.

"It's because vandalism is not allowed in this school." seryosong sagot niya. Ok fine, lilipat na ako. Kung di ka lang maganda Miss, pinatulan na kita.

Lumipas ang ilang buwan, naging close kami sa isa't isa. She even helped me to heighten my grades and ang laki ng improvement ko. Umamin na din ako na may feelings ako sa kaniya, pero di naman niya ako iniwasan.

Hindi na siya gaya ng dati na cold. Madalas na siyang magsalita at lagi ko naring nakikita ang mga ngiti na. Pero one day,biglang nagbago ang lahat.

Nagsimula na siyang maging cold ulit. I don't know why pero napapansin ko na umiiwas na siya sa akin. Hindi ako sanay T_T.

Ilang beses ko siyang tinanong kung bakit siya bumabalik sa dati pero wala akong natatanggap na sagot.

Then one day...nagkaroon ako ng chance na makausap siya. I asked her kung bakit siya biglang nagkaganon.

"Samantha, what  happened?" I asked.

"K-ken, I don't want to fall in love. Kaya ako umiiwas dahil ayaw ko. I'm starting to fall Ken, at kailangan ko yun na mapigilan." she answered.

"Why? Bakit kailangan mong umiwas? Bakit hindi mo nalang hayaan yang puso mo na mahalin ako?"  sunod-sunod na tanong ko.

"Kasi may sakit akooo! Hindi ako pwedeng mahulog sayo dahil pareho lang tayong masasaktan!" she shouted then a teardrop rolled by her cheek.

"What?!" gulat na tanong ko. "Bakit di mo sinabi? Anong sakit mo?" tanong ko at ramdam ko na ang mainit na likido na umaagos sa aking pisngi.

Hindi na niya sinagot yung tanong ko at agad na siyang tumakbo palayo sakin. Sinubukan ko siyang habulin pero di ko magawa.

Simula noon, wala na akong balita sa kaniya. According to my friends, lumipat na sila sa States. Hindi ko na siya nakausap o kahit masilayan man lang ang muka niya.

I think, it's not yet the perfect time to fall inlove. Kung kami talaga ni Samantha ang destined para sa isa't isa, gagawa at gagawa ang tadhana upang magkrus ulit ang landas namin.

Not all stories have a happy ending. Sometimes, on rare occasions, you get that one story that doesn’t end with "And they lived happily ever after." This is one such story.