I thought it's over
I assumed that I am okay
I believed that everything is fine.
But when I woke up, I realized,
Maybe I'm wrong?
What if I just thought?
What if I just assumed?
What if I just believed?
And the truth is, it's not yet over?That I am not okay?That I'm still not fine?
In just one night, as I closed my eyes
Our story was summarized...
It's a year ago when we broke our relationship.
We ended without explanation, without question, with an unknown reason.
We simply accepted the destiny and the truth that we're not meant to be.
"What hurts more than losing you is the reality that I did not do anything to make you stay."
I told him without looking at him. We're at the birthday party of my grandmother, and he attended together with his mom. He just sighs, without saying anything.
"Bat mo pa kasi ako pinagpalit? Hahahahhah"
I broke the silence. Since the day that we broke up, ngayon lang kami nagkita ulit.Nung hindi pa din siya nagsasalita, tumalikod nalang ako para umalis. Pero pagtalikod ko, he hold my waist and pulled me to face him.
"Stay," he said.
That night, I believe that I am okay. I accepted the fact that we're no longer together and I already moved on.He had a girlfriend, and I do have a boyfriend too.But when he told me to stay, I stayed.When I heard the tone of his voice, I felt like I'm on day one of our break-ups.Parang bumalik ako sa past. Sa past kung kailan masakit pa, na durog ako, na nasasaktan ako. I look away, hindi ko alam kung anong reaction niya kasi parang ang hirap tumingin sa kanya. Mas masakit tuwing nakikita ko ang mukha niya.
We were filled with silence. No one attempts to talk. Hindi ko alam ang iniisip niya. Kung ako ba ang laman o siya.I attempted to walk away for the second time, but he pulled me again, yet this time, he hugged me.
"I'm sorry."
Yun lang sinabi niya pero naging fresh ang lahat. I asked myself; "Akala ko okay na ako? Okay na ba talaga ako? O pipinilit ko lang maging okay kasi wala na talaga kami? Dahil ang totoo ay malabo nang bumalik kami sa dati?"
Hindi ako nakagalaw. Natulala ako sa kakaisip kung pareho ba kami ng nararamdaman, kung hindi pa ba siya totally na naka move-on? I don't know. Ang gulo-gulo na.
"Sorry kasi nung mga panahong naguguluhan ako, sa ibang babae ako lumapit, hindi sayo."
'Please, tumahimik ka na, ang sakit sakit na' gusto ko tong sabihin sa kanya pero I stopped myself. Dahil sa takot kong mas masaktan noon, hindi ko na sya tinanong kung bakit. I did not fight for him to stay, pinaubaya ko siya, hinayaan ko sya. Natakot ako na baka mas masakit pag sinabi niya pa ang totoo, kapag nag explain pa siya kung bakit pinagpalit niya ako. Dahil sa takot ko, nawala lahat. Ayoko nang maulit ang dati.
"Sorry. Sorry kasi hindi kita pinigilan. Sorry kung natakot akong ipaglaban ka. Sorry kung sa panahong yun, wala akong naisip na ibang paraan kundi hayaan ka. Akala ko kasi dun ka masaya." I told him.
"Nung mga panahong hinayaan mo ako, akala ko wala ka talagang paki-alam sakin. Akala ko hinihintay mo lang talaga na bumitaw ako. A-akala ko m-may iba nang nagpapasaya sayo." he said.
"Hindi lang ikaw ang natakot, pati na din ako. Natakot akong maging masaya ka sa iba. Natakot akong maiwang mag isa. Nung mga panahong umiba ang pakikitungo mo sakin, m-mas lumapit ako sa kanya. H-hindi ko alam na kaya pala naging ganun ka, ay dahil din sa kanya." patuloy niya pa.
"Nagloko ako, hinanap ko sa kanya lahat ng pagkukulang mo. Pero nung nawala ka sakin, narealize ko na mas malaki pala ang nawala sakin nung naghiwalay tayo." he sobs.
Bakit ngayon pa? Kung kailan malabo na? "Nahiya na akong bumalik sayo, kasi ako naman yung bumitaw eh. Nahiya ako kasi nangako ako na last na to, pero nagloko ulit ako."Alam kong mali kung maging malapit ulit kami sa isa't isa. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko sobrang labong mangyari ito.Bumitaw ako sa yakap niya, hindi ko alam ang nararamdaman ko. Napaka imposibleng magkita kami at mag-usap ng ganito. Asan ba ako? Totoo ba to?*Criiiinggggggg, Criiiiinggggggg, CrinngggggggHays, Panaginip lang pala....
