BLACK

Tanıtım

17 Ağustos 2022 / İstanbul

Kırmızı rujumu yedirmek için dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Adı neydi?" dedim hafiften dalga geçerek,biraz duraksadı, ağzını konuşmak için açıp geri kapadı ve bunu bir iki kere daha tekrarladı.

"Simge söyleyecek misin artık?" deyip bıkkın bir soluk verdim,"A-Ateş" dedi.
derin bir nefes aldım ve
"Denk gelmiş işte" deyip geçiştirmeye çalıştım
"Ya o ise?"dedi.
"Sen Ateş'in polis olduğunu unuttun sanırım"
göz devirip konuşmaya devam ekledim "Hem hani artık onun hakkında konuşmak yoktu?"
"Tamam sustum" deyip eliyle ağzına fermuar çekti,sonra telefonunu çıkardı ve acele ile tekrar cebine attı.

"Saat geldi de geçiyor,hadi gidelim geç kalacağız.Ben elbiseyi getiriyorum hemen." deyip odadan çıktı.Acele ile giderken kapıyı açık bırakmıştı,yakınlarda bir odaya girdiğini gördüm.

Önüme dönüp aynada makyajıma ve saçlarıma baktım,birkaç dakika sonra Simge içeri girip kapıyı kapadı,sandalyeden kalktığımda elinde dün birlikte seçtiğimiz kırmızı elbise vardı.Elbiseyi alıp üstümdeki sabahlığı çıkardım,kırıştırmamaya dikkat ederek giydim.

"Fermuarı çekebilir misin Simge"
sırtımı Simge'ye döndüm yavaşça fermuarı çekti,kapının sağında geldiğinde getirdiğini düşündüğüm ayakkabılar vardı gidip ayakkabıları ayağıma geçirdim,geri dönüp çantamı da aldım.

"Böceği takmayı unutmadın değil mi?"dedi.
Saçımı kulağımın arkasına geçirdim,kulağımda siyah bir küpe gibi gözüken böceğe dokunup  "Unutmadım,hadi gidelim" dedim.

Birlikte odadan çıktık aşağıya indiğimizde bizi bekleyen araca gittik,araca bindiğimizde böceğin çalışıp çalışmadığını kontrol etmekten başka bir şey yapmadık veya konuşmadık,her şey planlı ve belliydi, kimse uzatıp drama yapmak istemiyordu.

Davetin olacağı yere yakındık ama yine de hızlı gidiyorduk yolu yarılamış bile olabilirdik.

Bu ilk büyük görevim olacak,zaten vakti de gelmişti 3 yıla yakın süredir aktif olarak çalışıyordum, arkama yaslanıp uygulamam gereken senaryoyu iyicene aklımdan tekrar ettim, güvenini kazan ve en karanlık sırlarını öğren.

Kolay gözüküyordu ama bir o kadar da zordu,sırlarını anlatacak kadar güvenini kazanmalıyım ya da delil bulacak kadar özeline girmeliyim; evine,odasına,bilgisayarına.

Güvenini kazanmam belki aylar alacaktı,yakalanırsam büyük ihtimalle öldürülürüm,ama eğer kimliğim ortaya çıkar ve canım tehlikeye girerse onu öldürme hakkına sahiptim,ama bu istemediğim yoldu.

Simgenin kolumdan dürtmesiyle kendime geldim,varmıştık.Yana dönüp Simgeye sarıldım,
kulağıma fısıldadı;
"Dikkatli ol,eğer olurda anlarsa o sana bir şey yapmadan sen onu öldür"
Başımı tereddüt ederek onaylar anlamda salladım,yavaşça geri çekildim.

Aracın kapısını açıp indim arkamı döndüğümde
"Dikkatli ol kızım" dedi Mehmet Amirim, hafifçe gülümseyerek başımı salladım ve arkamı dönüp kaldırımda yürümeye başladım,dikkat çekmesin diye  başka bir araçla tek başıma gidecektim.Biraz yürüyünce arabayı gördüm,içindeki büyük ihtimalle tanıdığım bir polisti.Tahmin ettiğim gibi araçtan Selim indi.

Yürümeye devam ettim,yanına geldiğimde önce arabanın anahtarını uzattı sonra elini beline atıp silahını çıkardı onu da anahtarla birlikte uzattı.
"Dikkatli ol Eda abla" endişesi ve korkusu sesine o kadar yansıyordu ki.

Zaten bu görevi yapmamı istememişti ama ne kadar uzak durabilirim ki, işim bu.Uzattığı silah ve araba anahtarını aldım.

"Bir süre görüşemeyeceğiz sende dikkat et kendine,başını belaya sokma,seni kurtaracak bir Eda ablan olmayacak bir iki ay" gülerek Selim'e sarıldım.
Selim'in polislikte ilk yılıydı ve bu bir yılda gerçekten küçük kardeşim gibi olmuştu.