August's big dream

.1.

De houten treden van de trap kraken onder mijn voeten terwijl ik de trap af wandel. Wanneer ik onderaan de trap kom zie ik een brief vallen door de brievenbus. Ik hoop dat dit de brief is waar ik al  zo lang op wachtte. Wanneer ik ernaartoe loop zie ik mezelf in de spiegel die aan de muur hangt naast de deur. Mijn lange rosse krullen vallen over mijn schouders. 'Aan August' staat op de brief. Het is de brief van de school dat kan niet verder. 'Beste August Na lang denken en overleggen moeten wij je jammer genoeg mededelen dat je niet toegelaten bent tot onze school.'

De tranen wandelen mijn ogen in en rollen als een waterval langs mij bollige wangen naar beneden.  ik wachtte hier al zo lang op. 'Is dat de brief van de school waar je je voor ingeschreven had? Ben je binnen?' Ik draai me om en mijn moeder verschijnt voor me en nog voor ik wat kan zeggen trekt ze me in een knuffel.
" dus ben je geaccepteerd?" vraagt ze me met een bezorgde blik. "nee" zeg ik snikkend.
Het was de laatste school waar ik mij voor ingeschreven had, en mijn laatste hoop.
Heel mijn levensplan is in duitjes. Snikkend  draai ik  mijn hoofd om van de linkerschouder van mijn moeder naar haar rechterschouder. 

Plots gaat de bel, ik draai me om loop naar de deur en trek hem open. Een grote vrouw  met lang grijs haar en kille blauwe ogen  staat  voor mij.  Ik blijf Haar  raar aanstaren en veeg mijn tranen weg. 'Kan ik u helpen.' Zeg ik op een droge  manier. Zonder wat te zeggen drukt de vrouw een enveloppe in mijn handen waar op de achterzijde een uit rood kaarsvet gemaakte  zegel op zit. Ik kijk op om te vragen waarom ze mij deze brief geeft maar nog voor ik mijn mond kon openen, was ze  verdwenen. 

' Wie was dat lieverd ?' Ik doe de deur dicht en als ik op de enveloppe kijk zie ik mijn naam. ''geen idee een rare vrouw met grijs haar". Ze kijkt naar de brief en ziet mijn naam erop. 'ik heb dit soort zegels nog nooit eerder gezien.'
Ze opent haar mond om nog iets te zeggen maar haar telefoon onder-breekt haar.
"Hallo met Diana".
Ze geeft mij mijn enveloppe en wandelt  de deur uit nog  voor ik iets kan zeggen.
Ik aarzel maar  open toch  de enveloppe.
' volg de vogels in het bos volg de tekst onder het mos en hou het geheim kost voor wat kost''.

een domme lach ontsnapt men mond  en ik laat  de brief op het kastje in de gang liggen.
Ik voel mijn maag draaien bij het gedacht dat ik niet naar mijn favoriete school mag gaan. En ren vervolgens naar de badkamer, waar mijn 4-uurtje terug mijn mond uit danst en in het toilet valt.
Ongeveer een klein uurtje later wandel ik de badkamer uit.
Mijn moeder was nergens te bekennen, dus was ze waarschijnlijk gaan werken.
Ik wandel de woonkamer binnen en wordt afgeleid door een koude bries die mijn haar doet zweven.
Het kippenvel vormt zich op mijn niet meer zo  warme nek.
'mam'? vraag ik nerveus voor de zekerheid. 
geen antwoord.
misschien liet ze de deur open staan, nee dat doet ze nooit. 

Iets in mij  verteld mij  dat ik naar mijn kamer moet lopen en mijzelf daarin opsluiten.
Maar als  er iemand als eerste dood zou gaan in een horror film dan was het ik wel.
Ik aarzel maar wandel tocht tot aan de glazen deur.
Wanneer ik de deur wil sluiten  zie ik  in de reflectie van het glas  iemand achter mij staan.
mijn hart maakt een sprongetje en een kille doodsangst overheerst in mijn hoofd.
Een zwarte schim met lange gekronkelde  benen en wild haar tot aan de grond staart mij aan met een grijns.
  Mijn ogen wandelen van haar lange haar naar  haar armen en  tot mijn verbazing zie ik een mes.
LOOP hoor ik iemand nog  roepen
maar ik was al weg.

De laatste keer dat ik zo snel door mijn achtertuin heb gelopen was toen onze kat boris was wegelopen.
"Misschien ben ik toch niet de eerste die sterft in een horror film" zeg ik buitenadem.
Maar ik ben dom geweest de enige manier uit mijn tuin was over het 2 meter hoge hek te klimmen die met doorns omwikkelt was.
of ik kon naar links waar  de oude eikenboom stond, waar Boris in was geklommen. 
ik had niet veel keuze want ik hoorde het monster al dichterbij komen.
ik trok een sprintje naar de boom en probeerde mijzelf op te heffen aan een van de takken.
En met veel moeite zat ik er op. 
zo snel als ik kan klim ik verder de lucht in tot ik boven het hek uitkom.

vrijheid eindelijk.

Volg de vogels  in het bos volg de tekst onder het mos en hou dit geheim kost voor wat kost.
De tekst van de brief springt mijn Hoofd binnen.
Het licht van de maan schijnt tussen de blaadjes en verblind mij, nog nooit had hij zo fel geschenen als vandaag.
Achter mij hoor ik het monster krijsen.
Het was wel wat  trager maar stond bijna voor de boom.
Een doodsangst schoot van mijn hart door mijn hele lijf.
Ik draaide mij om en  herhaal  de zin in mijn hoofd.
Er ontsnapt  een Boze kreet uit de mond van het monster.
Het staat  aan de boom en probeert te grijpen achter mijn benen.
Als ik hier blijf zitten krijgt het mij zeker te pakken.
Ik klim nog twee takken omhoog en zie hoe het monster haar mes in de boom stekt.
waarschijnlijk als poging om haarzelf in de lucht te trekken.
Wanneer ik boven kom zie ik een vogel met fell blauwe ogen. "Een kraai"
maar er zitten meer dan 1. Wanneer één van de kraaien op mijn schouder gaat zitten vliegen de andere weg. De kraai fluistert iets in mijn oor. "het mos". wanneer ik het mos van de dikke tak van de boom veeg hoor ik de schim dichterbij kruipen.
Ik begin te panikeren. 'hert'  lees ik. Dan vliegt de kraai de boom uit. mijn benen bewegen automatisch van de boom naar de grond. Een pijnscheut vliegt van mijn enkels naar mijn onderrug. 
Maar ik negeer het, want de vogel vliegt van mijn schouder.
Mijn benen bewegen weer, en ik volg de vogel.
 De pijn is verdwenen en het voelt aan alsof ik de vogel kan volgen tot aan het einde van de wereld. 

Maar ik was nog niet af van het monster, ik keek achter mij. En het monster dat achter mij aan zat zit  nu waar ik zat, in de boom dus.  Ik begin nog harder te lopen  zo hard als  ik kan. Maar ik zit al diep in het bos, mijn benen willen niet meer mee. Ik struikel over één van de wortels van een boom. met ogen wijd en mond open luid er een schreeuw  en en val ik naar beneden maar ik raak de vloer niet, ik val dieper.

a/n: hallo iedereen en welkom bij het eerste hoofdstuk van mijn nieuw boek zoals je waarschijnlijk al door hebt. gelieve niets te kopiëren of te gebruiken zonder mijn toestemming. En veel leesplezier