YAŞAMA UMUDU

SARSINTI

Jamie'nin,çatalını  masaya atmasıyla irkilerek düşüncelerimden kurtuldum. Ailemi çok özlemiştim ama görüşme gününe daha iki gün vardı.Merak etmeyin hapishanede değilim. İsterseniz size şu ana kadar olan olayları anlatayım. Öncelikle ben bir  uzay gemisinde yaşıyorum. Uzay gemimiz Dünya atmosferinden yaklaşık iki bin kilometre yüksekte. Burada yaşamımızın nedeni ise atalarımdan ve ailemden bana kadar uzanan bir hikaye. Bundan yüz yıl öncesinde dünyada büyük biyolojik silahların kullanıldığı büyük ve zarar verici bir Dünya Savaşı olmuş. Bu savaş bittiğinde dünya kapkaranlıki ve yaşanılamaz bir hal almış. Dayanıksız ve küçük yaştaki kişiler acı çekerek birer birer  ölüyormuş. İnsanlar hala ölürken dünyada kalan son bilim  adamları ve profesörler tam 1 milyon kişinin 300 yıl boyunca yaşayabileceği devasa ve gösterişli bir uzay gemisi yapmışlar. Bu geminin adını'' Galactica''' koymuşlar gemi hazır olduğunda kalan devlet adamları ve önemli kişiler gemiye binmişler. Kalan yere de halktan binebilenler ve sığabilenler binmiş. Sonunda uzay gemisi atmosferden iki bin kilometre yüksekte olan bir boşlukta durmuş. Yıllar geçtikçe insanoğlu çoğalmış. Bu yüzden bizi yönetenler uzay gemisini iki kısma ayırmışlar. Bir kısmında gençler, diğer kısmında ise yöneticiler ve ebeveynler kalmış. Uzay gemisi bu özelliğini hala koruyor. Bize sadece haftada bir gün ailemizle  ortak salonda buluşmamız için izin veriyorlar. Bir de kendimi tanıtayım. Ben Emma.19 yaşındayım. Mavi gözlerim ve sarı saçlarım var. En iyi arkadaşlarım Jamie ve Lucy. Jamie sizin de tahmin ettiğiniz gibi erkek. Kahverengi gözleri ve siyah saçları var. Lucy ise kahverengi gözleri ve sarı saçları ile çok güzel bir kızdı.Jamie ve Lucy herzaman ki gibi tartışıyorlardı. Ben ise herzamanki gibi sessizliğimi  bozmuyordum. Ama bu sefer konuştukları konu benim de dikkatimi çekmişti. Çünkü, benim de bildiğim bir konu hakkında konuşuyorlardı.Uyuduğumuz yatakhanede geceleri sürekli bir gıcırdama sesi duyuyorduk ve bu ses son birkaç gündür daha da artıyordu. Hatta ben geceleri uyumuyor ve bu sesi dinleyerek gıcırdama sayılarını ve sürelerini not ediyordum. Jamie ve Lucy'nin tartışmasını duyduğumuz ses  durdurmuştu. Her zaman duyduğumuz ses bu sefer daha büyük ve gürültülü geliyordu. Aynı zamanda durduğumuz yer de sallanıyor ve aşağı doğru düşme hissi  veriyordu. Sallanmanın hızı arttıkça biz teker teker yere düşmeye başladık. Neyse ki ben düşmeden önce yere yattım ve yemek masasının altına arkadaşlarımla birlikte saklandım.Hepimiz bunun  iyi bir şey olmadığını biliyorduk ama sadece birbirimize bakarak hareketsiz kaldık.Sarsıntı geçtiğinde alarmlar çalmaya başladı.  Herkes toplantı odasına gitti.