YAŞAMA UMUDU

ACABA GERÇEK Mİ?

İşte o sarsıntı yeniden gerçekleşiyor.Şimdiki daha güçlü ve beni aşağı çekiyor.Jamie ve Lucy'e baktığımda ise onların yüzünde de  korku ve şaşkınlık görüyorum.Yine aynı odadayız. Yemek odasında.O an tek düşündüğüm şey ailem.  Bir an eğer toplantı odasına gidersem ailemi bulabileceğimi umuyorum ve bu yüzden ayağa kalkıp toplantı odasına gitmeye çalışıyorum. Tam o sırada şu ana kadar hissettiğim en büyük sarsıntı gerçekleşiyor ve yere çakılıyorum.Sarsıntı gittikçe artıyor.Bu sefer gerçekten bulunduğumuz yer aşağı doğru gidiyor.Sürünerek ve yerimden kalkmadan yemek odasının camından dışarıyı izliyorum.Camdan aşağı baktığımda Dünya'ya daha çok yaklaştığımızı görüyorum.Camdan yukarı baktığımda ise ailemin bulunduğu Galactica parçası hala aynı yerinde duruyor.Ama biz aşağı düşüyoruz.Ailemi kurtarabilecek şansım olmadığını bildiğim için kendimi kurtarmalıyım diyorum ve yine sürünerek acil durumlar için yapılan yaşam odasına doğru gidiyorum. Yaşam odasına vardığımda arkadaşlarımı almam gerektiğini hatırlayarak geri dönüyorum. Odaya tekrar geri dönerken yanımda arkadaşlarım ve beni takip etmeyi akıl edebilmiş diğerleri var.Onlarla birlikte yaşam odasına giriyoruz.Yaklaşık yetmiş kişiyiz.Yaşam odasındayken korktuğumuzdan dolayı üç arkadaş birbirimize sarılıyoruz.Sarsıntılar iyice yavaşlıyor.Sarsıntılar durduğunda ise yaşam odasından ayrılıyoruz. Odadan çıktığımda ise gördüğüm manzara karşısında şok olmuş bir ifadeyle etrafıma bakındım.Gemi parçalara ayrılmış ve bir kısmı hala yanıyordu.Lucy ile birlikte ilerlemeye başladık.Parçalanmış gemi parçalarından dışarı baktığımızda tekrar bir şok daha geçiriyoruz.Hayatımda böyle bir yeşilliği sadece resimlerde görmüştüm.Hatırladığım kadarıyla bu uzun şeylerin adı ağaçtı. Ağaçların yanına ulaştığımda o kadar güzel bir nefes alıyorum ki bir an bayılacağımı sanıyorum.Fakat bize Dünya'nın henüz yaşanamayacak bir yer olduğunu söylemişlerdi.Bu çok garipti.Kalan diğer arkadaşlarıma baktığımda onların da aynı şekilde şaşırdığını görüyorum.Ama tüm bu doğallığı bozan bir ses duyuyoruz.Robotik bir ses. Sesin olduğu yöne ilerlediğimizde uzay gemimizin içindeki televizyonda yöneticilerden biri konuşuyor ve sürekli aynı şeyi tekrar ediyordu:

-Sayın Galactica vatandaşları,lütfen sakinliğinizi koruyunuz.Şu an pek normal bir durumda olmadığınızı biliyoruz.Bu yüzden kendinizi iyi hissedene kadar dinleniniz ve sonra yola çıkınız.Güvende kalmak için atalarımızın daha önceden yaptığı bir sığınağa gitmenizi istiyoruz.Orada yeterli yiyeceği bulabilirsiniz.Haritayı size gönderiyoruz.

Haritayı elime aldığım anda uyanıyorum.Gerçekten mi?Bu bir rüya mıydı yani? Biri bana şaka mı yapıyor?Bir süre kendimi toparlamak için boş boş duvara baktım.Kendimi toparladığımda ayağa kalkarak odanın içinde gezinmeye başladım.Daha önce de böyle rüyalar görmüştüm ve hepsi gerçekleşmişti.Acaba bu rüya da gerçekleşecek mi? Bu sorulara daha fazla kafa yormamak için gördüklerimi arkadaşlarıma anlatmaya karar verdim ve odaya doğru tekrar yürümeye başladım.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.Multimediada Lucy var.