Mijn moeder was toen ze nog een baby was achtergelaten. Niet voor een weeshuis of voor een deur, nee, mijn grootouders moesten mijn moeder per sé in een bos te vondeling leggen.Waarom? Weet ik niet. Wat ik wel weet is dat mijn moeder is gevonden. Niet door mensen, nee, mijn moeder is door wolven gevonden. Dus ze werd er ook door opgevoed. Ze jaagde met de andere wolven, at met de andere wolven, en deed net als de andere wolven. Maar mijn moeder was niet helemaal een echte wolf. Ze was als baby buitengewoon intelligent en kon dus een paar woordjes. "Mama, papa, May, poepie doen". Ja, May was mijn moeders naam. May kon goed jagen, ze was wel niet zo snel als de andere wolven, maar ze maakte speren. Ze was echter ook best sterk, niet zo gek want je moet sterk zijn om te overleven, maar algauw werd ze het alfa-vrouwtje van de roedel. Het alfa-mannetje zag mijn moeder wel zitten, maar ik zal je de details besparen. Toen ik geboren werd, had ik 2 broers. De ene was heel erg stil, de ander was een eigenwijze, enthousiaste wolf-mens. We zagen er een beetje verschillend uit. Ik had twee wolfsoren op mijn hoofd en ik kon me wanneer ik wilde mezelf helemaal in een half wolf-achtigs iets veranderen. Oftel ik kreeg dan een staart erbij, mijn hele lichaam bedekt met haar, grotere oren, en scherpe tanden. Ik kon niet even hard rennen als de andere wolven als ik me had "getransformeerd". Ik rende gewoon even hard als een mens en had verder geen wolven eigenschappen zoals een goed ruikvermogen of nachtziend. Mijn wat stillere broer zag er daar in tegen uit als een normaal mens, behalve kan hij zijn tanden scherp maken. Hij kon wel nachtzien, heel goed ruiken, super hard rennen en verder alle innnerlijke eigenschappen van wolven. Ik hield veel van mijn broer. Mijn andere broer, de drukke, was een soort kopie van mijn andere broer. Alleen dan was hij veel drukker en wilder. Op een dag is hij met mij en met mijn andere broer gaan jagen. Hij wilde op een hert gaan jagen. Helaas is hij bij de poging om een hert te gaan opjagen mislukt en is hij omgekomen. Hij is zo dom geweest om een mannetjes hert met een heel groot gewei op te gaan jagen. Die dag was iedereen zeer treurig. Ik had twee jaar na het ongeluk weer wat familieleden erbij want mijn moeder kreeg nog een broertje en een zusje. Mijn broertje was helemaal een echte zwarte wolf. Er zat niks "menselijks" in hem. Hij was qua gedrag net als mijn toen twee jaar geleden overleden broertje. Hij was namelijk ook heel speels en druk en eigenwijs. Maar dit keer lette mijn moeder beter op. Mijn zusje was ook helemaal een zwarte wolf, maar zij had een beetje een wit snuitje. Ze was mijn enigste zusje. Ik hield super veel van mijn halfie-halfie-familie. Maar toen gebeurde er iets verschrikkelijks!
