Dawno zabiłem moje alter ego
Nie chciało tego
Lecz cicho włożyło głowę do sznura
Scena ponura
Mój autobus to trzydziestka ludzi
Każdy się nudzi
Moje miasto to mosty i rzeka
Nie dla człowieka
Wiatr, który całe me ciało owionie
Po drugiej stronie
Żal, który całą mą duszę omota
Freud to idiota
Smutek, co rozwój mój zakotwicza
Myśl Mickiewicza
Lecz chcę do przodu iść, mimo tego –
Myśl Słowackiego
A mój pociąg to szyny i tory
W środku potwory
I tych szyn i torów klekotanie
Losu związanie
Lecz mój pociąg zmierza w jedną stronę
To ustalone
Choć jego istnieniu brak racji
Do następnej stacji
Nie przepraszam, Freud
CZYTASZ
chcialbym byc jak norwid
PoesíaŻeby ożywić to miejsce, w procesie pisania kolejnej wątpliwej jakości prozy zapraszam na wątpliwej jakości wiersze Póki co z mojego lenistwa na okładce uśmiech Hinaty, ale co jak co to jest coś co trzeba chronić
