Als de dag van gisteren(terugblik)
'Pov iggy'
Ik herinder het me nog als de dag van gisteren. De dag dat ik mijn ouders verloor. Door mijn eigen schuld. Omdat ik eigenweis was en alleen aan mij zelf dacht. Ik zie het nog zo scherp voor me dat het net lijkt of het echt is. Het begon allemaal 8 jaar geleden toen ik 9 jaar was. Ik en mijn ouders waren net terug van het feest van mijn oom en tante. Het was half 7 en mijn ouders waren al dood moe zijden ze. Maar ik, ik had die avond mijn ballet uitvoering. Ik rende naar boven en trok mijn roze pakje snel aan. Ik had bij mezelf een mooie knot gemaakt en rende weer naar beneden. 'Mama, papa julie moeten mij brengen!' Zij ik. Ik zag mijn moeder beteuterd kijken. 'Liefje, mama en papa kunnen even niet rijden. We hebben iets te veel gedronken en anders word het gevaarlijk op de weg' ik begon te huilen uit paniek. Ik moest van mezelf persee naar de balletvoorstelling. Ik begon nog harder te huilen waarbij mijn ouders elkaar aankeken. 'Laten we het maar doen dan, omdat jij het zo graag wil' toen we met z'n drien in de auto zaten raakte ik in de stres. We waren laat en mijn knot ging steeds los. Ik raakte geīriteerd en begon mijn ouders de schuld te geven. Mijn moeder probeerde zo kalm mogelijk te doen want ze zat voor het stuur. Maar ik bleef maar schreeuwen 'sneller mama sneller!' Ze kneep met haar ogen om erbij te blijven met haar gedachten. Tot mijn verbazing ging mama de andere kant op rijden. Woedend was ik want ik moest op tijd komen. Ik draaide het stuur om zodat we hopelijk de goede richting op gingen. Ik schrok van mezelf en van mama. Ik hoorde alleen mama gillen en hoorde papa schreeuwen dat ik de auto uit moest springen. Een grote bus kwam recht op ons af. Huilend sprong ik de auto uit de bosjes in. 'Iggyyy!!!!' hoorde ik mama nog schreeuwen. Maar toen hoorde ik een klap. Huilend rende ik naar de auto. Ik zag door het raam mijn ouders dood liggen. Schreeuwend liet ik me op de grond vallen. 'MAMAAA, PAPAAA....'
Ik zag voor mijn ogen hoe mijn ouders om het leven zijm gekomen.
Dat was het. Het was vreselijk.
JE LEEST
mijn leven
RandomIggy is een meisje van 16 jaar die haar ouders heeft verloren bij een auto ongeluk. Op eem dag staat de politie voor haar deur om te zeggen dat ze naar een weeshuis moet. Haar hele leven gaat stuk als ze erachter komt dat ze tussen de badboys komt e...
