Χαμόγελα θολά . Λέξεις ανούσιες και κόσμος τυφλός από την ομίχλη που σκέπασε την πόλη εδώ και πολύ καιρό
Τίποτα δεν ήταν το ίδιο . Η συνήθειες έγιναν τρόπος απασχόλησης για να μην σκεφτόμαστε το χαλί που ήμαστε .
Ένα χάος . Νιώθω ένα χάος . Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά . Πονάει. Νιώθω ένα βάρος να με πλακώνει μα δεν λέει να τελειώσει όλο αυτό .
Όλοι μας την ζωή ζούσαμε για ένα μπράβο για ένα συγχαρητήρια μα τη γίνεται όταν πλέον έχεις χάσει τον εαυτό σου και ζεις μόνο για να ικανοποιήσεις της προσδοκίες των άλλων .
Πως φέρνεις πίσω τον εαυτό σου ?
YOU ARE READING
let's talk About Reality
ChickLit> φώναζαν ολοι > τα κενά τους μάτια όμως κοσμούσαν το πρόσωπο τους κάθε μέρα . η άχρωμες φωνές τους μίλαγαν για > και >. και οι μεγάλοι? Οι μεγάλοι κάναν τους τυφλούς σε έναν κόσμο που μας κατέστρεψε.
