ALL MINE (M) | Chanbaek

1. Gün

Günaha girmeye hazır mıyız 🙂🔫

❤️

"Yixing'in partisine geliyorsun, değil mi?"

"Gelemem. Baekhyun'un piyano performansı var, onu kaçıramam-"

"Kaçıramazsın çünkü ona çok aşıksın ve Zhang Yixing'in popüler olmayan ev partilerine gitmektense onunla vakit geçirmeyi tercih edersin."

Chanyeol Minseok'a gülümsedi derin bir nefes alıp gökyüzüne bakmadan önce. "Her neyse." Ellerini cebine koydu Minseok'un ne kadar haklı olduğunu düşünürken. Başkalarıyla vakit geçirmektense Baekhyun'la bir gece geçirmeyi tercih ederdi. Baekhyun ile ders çalışmak bile aşırı abartılmış bir partiye gitmekten daha eğlenceliydi. Küçük olanın konsantre olmuş ifadelerini izlemeyi ve problemleri çözemediği zaman çıkardığı sinirli homurdanmaları duymayı her zaman sevmişti.

Chanyeol, Baekhyun ile büyümüştü. Baekhyun bir omegaydı ve onların yan tarafındaki evde yaşıyordu. Lise ikiye geçtiklerinde Chanyeol'un ailesi, babasının işi yüzünden bulundukları yerden iki şehir uzaklığa taşınmaya karar vermişlerdi. Ama Chanyeol okulunu değiştirmeyi reddetmişti çünkü arkadaşlarını kaybetmek istemiyordu. Bu çok fazla yol demek oluyordu, yine de Chanyeol bunu verdiği en iyi karar olarak sayıyordu. Ayrıca yıllar sonra, büyüdüğü şehre geri dönmüştü, Baekhyun ile aynı konservatuara gitmek için.

Sevimli ve tapılası Baekhyun ile büyüdüğü için ondan hoşlanmak kaçınılmazdı. Liseye girmeden önce bile Baekhyun'dan hoşlanıyordu. Ve şimdi, yıllar sonra ona aşık olduğunu kabulleniyordu Chanyeol. Ne zaman birbirlerinin evinde kalsalar, onun yanında uyanmak her zaman sıcak ve güven dolu hissetirmişti. Kısa bakışmalar, yumuşak dokunuşlar, tatlı sözler -Baekhyun için hiçbir anlam ifade etmese bile- bu küçük şeyler Chanyeol'un kalbini her zaman hızla çarptırıyordu.

Alfa olup yakın arkadaşının omega olması birazcık garip karşılanıyordu. Ama umursamıyordu bunu, hiçbir zaman umursamamıştı. Şimdi bile, 20 yaşında da olsa Baekhyun'u herkesin önüne koyardı. Üstelik, başka insanlarla büyüseler de ve lisede başka arkadaşlar edinseler de onları hala birbirine bağlayan bir şey vardı: müziğe olan aşkları.

"Baekhyun'a 20 yıldır aşıksın, Chanyeol." Chanyeol'un arabasına vardıklarında Minseok iç çekip yolcu koltuğuna oturdu. "Ve bu yıllar boyunca bir sürü insanla çıktın, buna hayranlık duyuyorum doğrusu." Chanyeol Minseok'un sözlerindeki dokundurmayı hissediyordu. "Çünkü yakın arkadaşından hoşlanmak çok zor olmalı, değil mi? Tabi Baekhyun'un da senin onu sevdiğin kadar seni sevmesi hariç. İkiniz de korkaksınız."

Chanyeol kendi kendine gülerken arabayı çalıştırdı. "Açılmayı denemedim mi sanıyorsun?"

"Eğer açılmaktan kastın ondan hoşlandığına dair şüpheli imalarda bulunmaksa evet Chanyeol. Bence ona açılmayı denemedin."

İç geçirme sırası Chanyeol'deydi. "Ona ne zaman seni seviyorum desem, sonuna 'arkadaş olarak' diye ekliyor. Bundan dolayı hislerimizin karşılıklı olduğunu sanmıyorum, Seok." Park yerinden çıkmadan önce birine vurmamak için omzunun üzerinden arkasına baktı.

"Belki senin arkadaşça söylediğini düşünüp korkmuştur." Diğer alfanın düşüncesi Chanyeol'u güldürmüştü. "Ciddiyim Yeol. Uzun zamandır en yakın arkadaş olduğunuz halde, senin etrafında hala utangaç." Uzun olanın tekrar güldüğünü duyunca Minseok kötü bakışlarla kafasını Chanyeol'e çevirdi. "Fark etmedin mi? Seninle bir saniyeden daha fazla göz göze gelemiyor ve sen kolunu omzuna attığında yüzü kızarıyor."

Chanyeol dudağını ısırdı, evet fark etmişti. Tabiki de fark etmişti. Sadece umutlarını hiçbir şey uğruna yeşertmemek için bunun hakkında çok fazla düşünmemişti. "Baekhyun herkesin etrafında utangaç-"