Oderwany od rzeczywistości

1. Rewolucja początku

Nasze życie jest rozpoczęte połączeniem dwóch diametralnie innych, ale idealnie pasujących do siebie elementów. Po pewnym czasie ta niezwykła układanka zaczyna przeobrażać się w coś dziwnego, coś co przypomina płaza, a jednak nim nie jest. Dalej rośnie i się zmienia. Teraz jego ciało okrywa dziwny meszek, a oczy otwierają się. To dziwaczne stworzenie porusza się coraz szybciej i sprawniej. Nagle zaczyna słyszeć szmery, które stają się coraz głośniejsze i czuje, że jego ciało jest jakby przepchane w jakimś nieznanym mu kierunku. Myśli, że to koniec, że zaraz jego istnienie w jednym momencie pryśnie i nie zostanie po prostu nic. 

-Och..., żegnaj mój bezpieczny kąciku. Było ciekawie, ale mnie wsysa- Mamrocze przez cały czas, a przy tym zaczyna się nerwowo szamotać. -Bądź silny koleś! Dałeś radę, gdy kłujący meszek Ciebie obrastał, to i sprostasz końcowi. O śmierci, oddaję się w twe szpony.- Myśli, że jest maczo i że mężnie oddaje się w nieznane, lecz tak na prawdę jest bezsilny wobec całej sytuacji, więc po prostu czeka na to, co nastanie. Nie rozumie tego, co zaraz się wydarzy, więc się boi, ale wie również o tym, że nie jest w stanie, w jakikolwiek sposób na to wpłynąć, dlatego musi pokonać strach i oddać się temu, co nadejdzie. 

Czuje, że jego głowa przeciska się przez jakiś kanał na drugą stronę. Ma pewność swojego zmierzania ku końcowi, jednakże dalej nie traci zmysłu czucia.