Başlamak istediğim bir yolculukta belki de ilk gerçekçi adımdı bu.
Bu bölümü yazmak.
Okuyarak büyüdüm, okuyarak büyümeye devam ediyorum.
Son nefesime kadar okuyacağım, son nefesimi verdiğimde de asla tam olarak büyümediğimin farkında olacağım.
Yeryüzündeki bütün kitapları okuyabilmiş olsaydım belki...
Yazmak, o ise bambaşka bir eylem.
Yazdıkça çoğalmak,
zihnine hücum eden her bir kelimeye pür dikkat kesilmek,
hiçbirini atlamadan hepsini kağıda dökebilmek,
hızlarına yetişebilmek,
en önemlisi zihnimin sınırlarına sığmayınca çareyi taşmakta bulan bu kelimeleri nitelikle sunabilmek.
Başta korkutucu ve sonsuz gelebilir.
Elbette ki düşüncelerim ile birlikte çıktığım bu yolun sonu yoktu ama başlangıcını çok net hatırlıyorum.
Dizelerine sığındığım şiirler,
sayfalarında kaybolduğum kitaplar,
hazinem ''kütüphanem'' ,
yerleştiğim bölüm;
bu yolculuktaki ilk adımlarım.
Niyetim belki de bu cümleleri kurarak varoluşumu belgemek, bilmiyorum.
Bilmediğim bir diğer şeyse yazma isteğiyle yanıp tutuşan ben acaba bir gün yazabilecek miyim?
