Hayat bana hiç gülmedi. Her zaman buldu bir bahanesini bana vurmak için. Hep savunmasız bıraktı beni bütün acımasızlığını bir ahtapotun kolları gibi sardı bütün benliğime. Daha çok gencim ama ruhum asırlarca yaşamış gibi sanki. Sanki son demlerini yaşıyor genç bedenimin içinde en ücra köşelerde. Hayatım boyunca o kadar çok darbe aldım ki hala nasıl yaşıyorum bende şaşırıyorum kendime. Benim genç sandığım bedenim o kadar çok darbe aldı ki ruhum sıkıştı kaldı içinde.Ruhumu azad etmek istedim çoğu kez ama bu benim elimde değil çok sonradan anladım bunu. Çok denedim bir karış toprak olmayı ama olmuyor bende ölüme yeltenmekle kalıyorum sadece. Bazen soruyorum kendime neden hiç sevilmiyorum. Neden istenmeyen kişi benim ben insanlara ne yaptım. Neden benimde normal bir ailem yok neden benimde her genç kız gibi bir aşkım yok. Çok mu çirkin bir kızım ben. Kendimi ucube gibi hissetmeyi hak edecek ne yaptım ben. İnsanlara yaklaştıkça benden kaçtılar.Bunu görmek içimi daha çok acıttığı için bıraktım bende çabalmayı. Kendi içimde yaşamaya başladım kendi karanlığıma çekildim. Unuttuğum bir şey vardı ben zaten karanlıktaydım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİRİLERİ USANMIŞ
Teen FictionMerhaba arkadaşlar fazla konuşmak istemiyorum. Hikayemi beğenirseniz eğer bol bol sohbet ederiz zaten. Hikayemi okur ve beni desteklerseniz çok sevinirim. Şimdiden teşekkürler.
