Genç Kalpler | K.T.H - J.J.K |

2. Bölüm: Benim Gerçeğim

Bayan Jeon: Niye bir şey yemiyorsun Sara. Beğenmedin mi?

Sara: Çok beğendim. Yiyorum

Bay Jeon: Baban ne iş yapıyor Sara?

Sara: Babam.. iş adamı.

Bir yalan daha. Babam yok.

Bay Jeon: Anladım. Ne zaman dönerler?

Karısına kızıyordum. Bu da farksız çıktı.

Sara: Uzun bir süre dönmeyecekler. İşleri çok yoğun.

Jungkook: Korkmuyor musun?

Sara: Pardon? Korkmam mı gerekiyor?

Jungkook: Yani koskoca evde tek başına olmaktan korkmuyor musun?

Sara: Hayır. Alıştım. Hem bebek miyim ben niye korkayım. Ah..bir dakika! Yoksa sen korkuyor musun?

Jungkook: Ne alakası var! Ben asla korkmam.

Bayan Jeon: Öyle söylediğine bakma. Çok korkaktır.

Bayan Jeon'un kulağıma fısıldadığı şey ile kıkırdadım.

Jungkook: Ne konuşuyorsunuz öyle fısır fısır?

Bay Jeon: Kadınların arasına girme oğlum.

Bayan Jeon, elini omzuma koyup sıcak bir şekilde gülümseyince gözlerinde yine tanıdığım ama uzun zamandır görmediğim bir bakış yakaladım. Tıpkı annem gibi gülüyordu. Ben onun sıcak gülümsemesine karşılık verirken Bayan Jeon endişeyle ayağa kalkıp masadan peçete aldı.

Bayan Jeon: Oğlum dikkatli yesene!

Bay Jeon: Saracım sen iyi misin?

Onları bu denli endişelendiren sadece bir kaşık çorbanın dökülmesiydi. Saçmalık, ama bazen bende istiyorum. Hayal ediyorum. Yalnız başıma yaptığım kahvaltılarda babamı gazete okurken annemin onu azarlarken bana yemek hazırlamasını hayal ediyorum. Saçma, ama güzel. Sanırım.. Hayatımda bu saçma endişeyi hiç bir zaman tatmadım.

Jungkook: Sara?

Sara: E-efendim?

Jungkook: Sen ağlıyor musun?

Kahretsin! Başkalarının önünde ağlamak nefret ederim.

Sara: Hayır! Lavaboyu kullanabilir miyim?

Bayan Jeon: Tabi. Koridorun sonunda.

Sara: Teşekkür ederim.

Hafif musluğu açıp ayna ile buluşturdum dolu bakışlarımı. Buraya gelmek tamamen bir hataydı. Ben yalnızlığa alıştım. Eğer... eğer bu ailenin büyüsüne kapılırsam kendi gerçekliğimi unuturum. Burdan hemen gitmem lazım.