Başlığı Yedim

Son Gün

Öncelikle kendimi tanıtayım. Benim adım Yaguchi UA lisesinde 1-A sınıfında okuyorum ~zaten zamanı geldiğinde daha fazla şey söyleyeceğim ama şimdilik bu kadarı yeterli~

Bugün okulun son günüydü evet yaz tatiline giriyorduk, aslında herkes mutluyken ben biraz üzgündüm çünkü en değer verdiğim insanlardan yani arkadaşlarımdan tam 3 ay uzak kalacaktım. Ben bunları düşünmeye dalmışken bir anda Denki'nin sesini duydum;

-Heyoo! Dünyadan Yaguchiye

+Ah Denki kusura bakma
duymamışım,ne diyordun?

-Ciddi misin?! Bir saattir sana sesleniyorum, beni duymayacak kadar ne düşünüyor olabilirsin ki?

+Aaa ne mi düşünüyorum şey...~gerçektende onu duymayacak kadar dalmışmıydım~...sadece yaz tatilinde birbirimizden 3 ay ayrı kalacağımız için biraz üzülmüştüm.

-Ahah ne güzel bende bunun hakkında konuşmaya gelmiştim, bizimkilerle karavan falan ayarlasak ta seyehate mi çıksak dicektim.

+NE! ciddi misin?

-Tabikide, ama istemiyorsan zorlamam

+TABİKİDE HAYIR! YANİ EVET GELİCEM~aman tanrım az önce noldu sanki aklımı okudu~

-Tm o zaman ben bizimkilere haber veriyim, dedi ve gitti.

Az önce sanırım hayatta en çok istediğim şeylerden biri gerçekleşmişti, aradan bi süre geçtikten sonra Denki tekrar yanıma geldi ve okulun arka sokağındaki kafede buluşacağımızı söyledi. Açıkçası bunu herkesten daha çok istiyordum.

Ahh sonunda okuldan çıkmıştım,yine yorucu ve sıkıcı bi gündü diye kendi kendime konuşurken aklıma mutlu olabilmek için bir sebep geldi, bizimkilerle kafede buluşup bir gezi ayarlayacaktık ahah yine heyecanlanmıştım. Her zamanki gibi kulaklığımı takıp kafeye doğru yürümeye başladım, aradan 3-4 dk geçtikten sonra kafeye gelebilmiştim ve herkes oradaydı ama bi saniye biri eksikti...MİNA, Mina ortalarda görünmüyordu ilk baş tuvalettedir falan sanıp Sero ya sordum;

+Hey Sero! Mina'nın nerede olduğunu biliyor musun?

-Ah onun okuldan sonra başı ağrıdığı için direk eve gitti.

+Tm teşekkür ederim umarım iyi olur,dedim ama nedense içten içe biraz sevinmiştim bunun sebebi neydi ki? herneyse bunu düşünecek vaktim yoktu, bir sandalye çekip kirishima'nın yanına oturdum ve planlamaya başladık.

Saat 8 olmuştu bile ~ne yani bukadarcık konuştuk ve 4 saat mi geçti, sanırım sevdiğim arkadaşlarım yanımdayken cidden zaman hızlı geçiyor~ her şeyi ayarlamıştık yarın hazırlanıp öbürsü günde yola çıkacaktık. Şimdilik sadece içimdeki kocaman heyecanla eve doğru yürümeye başladım.