mr lawyer ʚϊɞ [jookyun]

1.3

Oflayarak telefonu bıraktıktan sonra kalan son dosyadaki imzaları da tamamlayıp ofisten ayrıldı Jooheon.Bu gerçekten ona yaptığı son iyiliği olacaktı.En azından o öyle düşünüyordu.

Önceden geldiği için ezbere bildiği yollardan geçerek kısa bir süre sonra geleceği yere vardı.Bir kaç kere zile bastıktan sonra kapı açılmayınca söylene
söylene kapıya sertçe vurmaya başladı.Hâla bir hareketlenme olmayınca son çare olarak telefonunu çıkardı.Bir kaç kere çaldıktan sonra telefonun açılmasıyla söylenmeye başladı genç adam.

''Kapının önünde bekliyorum iki saattir zahmet edip açma gereği duyarsan çok memnun olurum''

''Sesleri duydum ama ayağa kalkamıyorum biliyorsun ben de tam seni arayacaktım, anahtar paspasın altında kendin girersin''

Sonra telefonu yüzüne kapattı Changkyun.Jooheon'ın kudurduğuna emindi ama o bundan zevk alıyordu. Karşısındakinin biraz adam olması gerekiyordu çünkü.

Suratına kapanan telefonla sinirlerine hakim olmaya çalışarak kaldırdığı paspasın altından anahtarı alıp içeri girdi Jooheon.

İçeri girdiğinde televizyon karşısında yayılmış keyifle dizi izleyen bir adam görmeyi beklemiyordu.
'Acı çeken bir insan nasıl bu kadar keyifli olabilirdi ki?'

''Hoşgeldinn''

''Hoşbuldum desem yalan olur''

''Otursana dizi çok güzel gidiyor beraber izleyelim''

Oturduğu kanepede yan tarafını gösterirken teklifte bulunan gence karşı üstünden çıkardığı kabanı ve el çantasını kenara koyarken cevap verdi Jooheon.

''Dizi izlemeye gelmedim buraya Changkyun.Sana yemek pişirip, sen zıkk- yedikten sonra geri gideceğim''

''Beni zehirlemezsin değil mi?''

''Aslında zehirlemek için özel bir çaba sarf etmeme gerek yok.Yemek yapmamı istemeden önce bu konuda iyi olup olmadığımı sorman gerekirdi değil mi ama?''

Bunları söylerken bir taraftan da küçüğün yanında duran kumandayı alıp uzakta duran masanın üzerine koyduktan sonra televizyonun fişinini çekti Jooheon.Kendisi eziyet çekerken onun keyif çatmasını izlemek istediğini sanmıyordu.

''Yaa en heyecanlı yerindeydi neden kapattın?''

''Dinlen diye''

''Peki.Ben de geri açarım o zaman Avukat Bey''

''Açabilmen için ayağa kalkman gerekiyor.Bildiğim kadarıyla ayağa kalkamıyorsun Changkyun''

Suratını ekşitmiş halde bile tatlı duran çocuğa karşı sırıtarak söyledi Jooheon.Ayağa kalkamayacak kadar kötü olmadığını biliyordu.En azından bunu haketmişti.

''Çok sinsisin biliyorsun değil mi?''

''Bir tane ortak noktamız olmasına sevindim''

Daha sonra gelecek cevabı bile beklemeden yerini bildiği mutfağa doğru ilerledi Jooheon.Zehirlenme olayı gerçek olacaktı galiba çünkü gerçekten yemek yapmayı bilmiyordu.

Yaklaşık bir saatlik cebelleşmenin sonunda hazırlayabildiği soslu makarna ve hastayken çalışanının ona sürekli yaptığı çorbayı pişirdikten sonra masayı düzenlemeye başladı. Dağılmış mutfağı daha sonra da toplayabilirdi.Belki de toplamazdı.

Her şeyi hazırladıktan sonra kendiyle gurur duyarak kanepede uzanan küçüğün yanına gitti ama onun çoktan
uyuduğunu farketti.
Uyandırmak istemese de uzun süredir aç olduğunu bildiği için çağırmanın daha mantıklı olduğunu düşündü.