Part 2
ကိုကြီးနဲ့ကိုလေး ရိပေါ်ကိုနှုတ်ဆက်ကာ
အလုပ်သွားကျသည်။
" ဝိညာဥ်ကောင်လေး..ဝိညာဥ်ကောင်လေး "
ရိပေါ်တစ်အိမ်လုံးပတ်ကြည့်ကာ အော်ခေါ်နေမိသည်။
" ကျွန်တော့်ကိုဘာကြောင့်ခေါ်တာလဲ "
သူ့နောက်အလှည့် ရှောင့်ကျန့်မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြီးကြည့်ကာ အော်ချကာ နောက်လှန်လဲကျသွားသည်။
" အား..ဘာလို့ရုတ်တရက်ပေါ်လာတာလဲ "
" အစ်ကိုပဲခေါ်ပြီး "
" ဟုတ်တယ် ငါ့မင်းကိုခေါ်တယ် မနက်စာကျွေးချင်လို့ "
ရှောင်ကျန့်ပြုံးသွားပြီး
" အစ်ကိုကျွေးမယ်ဆို သားနောက်ဆိုခိုးမစားတော့ပါဘူး "
ရိပေါ်ပြုံးပြီး ထရပ်ကာ ထမင်းစားခန်းထဲခေါ်သွားပြီး
မုန့်ကျွေးလိုက်သည်။
" အစ်ကိုဘာကြောင့် ကျွန်တော့်ကိုမြင်ရတာလဲ "
" မင်းမှမဟုတ်ဘူး ငါ့ကသရဲတွေအကုန်မြင်ရတယ် "
" တကယ်လား "
" တကယ်ပေါ့ အဲ့ဒါကြောင့် ဒီစိတ်ငြိမ်တဲ့နေရာမှာ
လာနေတာ ဒါပေမဲ့မထူးပါဘူး သရဲနဲ့တိုးတာပဲ
ဒါပေမဲ့ ငါတွေ့ဖူးထဲ သရဲတွေအားလုံးထဲမှာတော့ မင်းကချစ်စရာအကောင်းဆုံးပဲ "
ရှောင်ကျန့်ပြုံးလိုက်သည်။
" ဒါနဲ့မင်း အရင်တုန်းကဘာစားလဲ "
" နောက်ဘက်မှာအသီးတွေရှီတယ်လေ အသီးတွေခူးစားတာ ပြီးတော့ သားသေတာကြာပြီ တော်တော်ကြာပြီ
သားက အစ်ကိုထက်အသက်ကြီးတယ် "
ရိပေါ်ဖြူစင်တဲ့သရဲတစ်ကောင်ကို ထူးဆန်းစွာတွေ့ရလို့အားရပါးရရယ်လိုက်သည်။
" အစ်ကို..ဘာရယ်တာလဲ "
" မင်းဆုံးတုန်းက အသက်မှာပဲ မင်းကရပ်နေတာလေ
င့ါကအသက်ပိုကြီးတယ် မင်းထက် "
" တကယ်လား..အဲ့လို့လား "
" အင်း "
ရိပေါ်သရဲတစ်ကောင်ကို လွယ်လွယ်နဲ့လိမ်နိုင်တာကြောင့်
ရယ်လိုက်သည်။
