Anything it takes

001

"Hi, I'm Vanessa Michaella Navarro you can call me Vanny or Mich." Pagpapakilala ko sa harapan ng buong klase.

Unang araw ng pasukan namin ngayon at nasa ika-siyaw na baitang na ako ngayong taon. Ako'y sabik na sabik dahil kaklase ko lang naman si Lowis Cane Dela Fuente ang lalaking bumihag ng aking puso.

Kailan nga ba ulit 'yung unang beses kaming nagkakilala? Aha! 'yun 'yung araw kung kailan ako iniwan ni Mama kaila Tita Reeina Mom ni Rein para doon muna ako habang nasa trabaho si Mama. At noong araw rin na iyon ay saktong nakatambay si Cane sa kwarto ni Rein.

Tandang tanda ko pa nga kung paano kami nag kakilala ni Cane. Kumatok ako noon sa kwarto ni Rein para sana makipaglaro sa kanya pero hindi siya ang nagbukas ng pintuan para sa akin. I was looking somewhere at that moment when the door swung open.

"Hi, do you need something?" The guy asked me while holding the door knob on his right hand and on the other hand, he's holding a controller. They're obviously playing video games.

I was mesmerized by his looks and did not notice that I was just staring at him for so long. He had a crew hair cut and scythe-shaped eyebrows matching his almond eyes. He also have a roman nose and a pinkish lips.

"Uhm,, Hello?" He said once more catching my attention.

"Oh sorry, nand'yan ba si Kuya Rein." Tanong ko sa lalaking nasa harapan ko.

"Rein, may naghahanap sayo." Wika nito bago ayusin ang kanyang salamin.

"Sino raw?" Tanong nito mula sa malayo.

"Name please?"Tanong nito sa akin at mukhang naiinip na.

"Vanessa Michaella Navarro, I'm Rein's Cousin." pagpapakilala ko sa kanya.

"I don't need your full name but since you introduce yourself to me I should introduce myself to you too. Hi my name is Lowis Cane Dela Fuenta you may call me Cane. Nice meeting you Vanessa." Pag papakilala niya sa akin sabay ngiti sa akin. And at that moment he already has my heart.

At dahil doon umusbong ang pagkaibigan at doon rin nagsimulang umusbong at lumalim ang pagtingin ko sa kanya. Kung minsan nga ay nag-papaturo pa ako sa kanya mag video games para na rin maka-kota sa kanya. Alam niyo 'yon 'yung tamang pa-pansin lang kay crush, lowkey lang kung baga kasi ayaw naman nating mabuking right?

Like, hello! Ako lang 'to, sa tingin niyo magkakaroon ng pagtingin 'yon sa akin? Tska I'm sure he just sees me as a friend that will  support him in his ups and downs. He just sees me as a childhood friend nothing more, nothing less.

Alam mo 'yung feeling na gusto mong humigit pa sa pakakaibigan 'yung relasyon niyo pero na tatakot kang umamin kasi baka magbago ang pakikitungo niya sayo.

Ganon! Kaya nga wala akong confident na mag-confess sa kanya. Like, Hello?! Sino namang kasi ang gustong mareject right?

"Miss Vanessa Michaella Navarro? Hello?" Wika ng guro namin habang kinukuha ang aking atensiyon na hindi ko na malayang napatulala pala ako ng ilang segundo.

"Ayos ka lang ba Miss Navarro?" Tanong ng adviser namin na may bahid ng pag-aalala sa kanyang boses.

"Yes po, ma'am" Sagot ko rito para hindi masiyadong mag-alala sa akin ang aming guro.

"Siguro ka ba, Miss Navarro?" Paninigurado niyang tanong sa akin, sa halip na sumagot ako ay tumango na lamang ako.

"Ganon ba, sige maari ka ng maupo." Sabi nito sabay turo niya sa  aking upuan sinyales na maari na akong maupo.

"Thank you po, ma'am." Pagpapasalamat ko ng bigla niya akong tawagin muli.

"Wait! Miss Navarro are you related with Mister Agustin Navarro."