Havva kendine olan sevgimin bir ilgi ya da heves olmadığını anlamıştı ama değişen pek bir şey olmadı hayatımda. Daha fazla sigara insanlardan uzaklaşma ve olanlar karşısında çaresiz kalma durumlarına düşmeye başlamıştım. Havvadan başka hiçbir seyi ve hic kimseyi takmıyordum bu bir yandan iyi bir yandan da kötü olmaya başlamıştı. İyi tarafı kafam sadece Havva odaklıydı kötü tarafı ise soyutlanmaya başlamıştım herkes merak ediyordu göz altlarım şişmiş ellerim titriyordu. Her gün konuşuyorduk ki en son konuşmamızdan sonra ben paramparça oldum. Beni üzmek istemediği benim çok iyi biri olduğumu anlatıyordu bunlar iyi şeyler ama onla olmadıktan sonra bir anlamı yoktu asıl kötü olan şeyse aklında başka biri olduğu biri varmiş onu özlüyormuş. Özlesin ne diyebilirdim ki o mesaja aklım durdu telefon elimden kaydı ne diyecektik Havva onu düşünme beni düşün diyecek halim yoktu dediğim tek şey "Havva sen mutlu ol" dedim. Bana sende "mutlu ol" dedi. Demek ki hala anlamamış onsuz mutlu olamadığımı hiçbir şey yolunda gitmemeye devam ediyordu ağlamaya başladım erkekler ağlanmaz lafı yalandı ben ağladım çok ağladım hemde. Evde kimse yoktu yapacak bir şey gelmiyordu aklıma yanımda sigara duruyordu yaktım çıktım balkona ama hala Havva ile konuşmamız devam ediyordu bana ne dese ben ciddi alıyordum ama o öylesine söylüyordu. Sigaramın bitmesi ile kapının çalması bir oldu bizimkiler gelmişti ne yaptın diye sorunca uykum var diye cevap verdim olan biteni anlatacak halim yoktu. Arkadaşlarım mesaj atıyordu ;
Hepsi geçer , takma neden bu kadar bağlandın , sonunda gidecek... Gibi mesajlar atiyordu bende onlara tamam diyordum ve bir şiir yazmıştım çokda anlamlıydı bence ;
"Gayet mutlu bir tavırla yaklaşıyor
Kardeşim üzülme diyenler
Dram bitti geçtim hüzünlü yolu
Desemde "inanma" yaş gelir bi anda
Bekliyorum giderken geleceğim dediğin limanda". Olay buydu aslında bu kadar basit olmasına rağmen anlayamadım bu acıları yaşatam oydu ama dindiren de o ne yapacağımı bilmiyordum herkesin dediğini yapıp unutmaya mı başlasam ? Yoksa hala bir umut vardır diye sevmeye devam mı etsem. Bana beklentiler daima yaralar dedi. Cidden yaralar mı aslında hakkı ben Onu bekliyorum ama yaralanıyorum bir yandan da haksız onu beklediğimi düşününcede her şeyi unutuyordum.
Peki ne yapacaktım ki ben aklımda olan fikirler mantıklıydı her ikiside beynim allak bullak olmaya devam ediyordu her geçen gün katlanarak artan bu olaya bir dur demenin vakti geldiğini düşünmeye başladım.
Düşünürken bile aklım almıyordu ki bir yandan da Havvaya seni seviyorum derken "Hayırlısı" yazdı ne demekti bu ? Bekleme gelmem mi, Yoksa elbet bir gün olur mu
Çok saçmaydı bence buna yazacak bir cevabımda yoktu ki sadece aptal aptal telefon ekranına bakıyor elimden gelen tek şeyi yapıyordum
