Chapter 12- Speechless

10 0 0
                                    

Zia's POV

hindi ko na alam kung papaano magrereact... kung papaano sasagot...

ewan ko ba...

binuo ko na kasi sa sarili ko na hindi si bryan yun...

mokong kasi yun... badtrip... patay malisya kasi...

"sagot na!!! magtataym na bes!!!!" chain

"oo nga ang init dito wah..." fats

"Zia..." si bryan... he's smiling... he's expecting for an answer...

"why not?"

i said calmly...

"thank---"

kriiiiiiiing....

suuus... panira ng moment oh...

at nagstart na nga ang commotion pabalik ng kaniya kaniyang room...

"and the fairy tale ends there..." pabulong kong nasambit...

"no... the fairy tale has just started... " si bryan...

grabee...

"talas ng pandinig mo..."

"eh pano sayo lang ako nakikinig..."

:) psh... ajuuu... di ako kinilig... promise...

"oi lovebirds... tama na yan... wala pa man... nakuu..." si wyeth... bitter lang dre?

pagdating namin sa classroom...

okay... alam ko namang STUNNiNG ako... hindi na kailangan pang titigan... okay... mahangin... hahaha...

eh pano.. kung nalulusaw ang tinititigan... lusaw na ko... kaasar na ah...

"eh panung hindi kau titignan girl... ano ba kasi yan... PDA?!!!!" tsaka itinaas ni cath ung kamay namin...

oi promise.. hindi ko talaga napansin na magkaholding hands kami... promise...

tsaka.. akala ko ako yung tinitignan.. hehehe..

juuu...

anyways.. natapos na naman ung araw... sobrang lutang lang...

at dahil friday ngayon...

saturday bukas..

meaning...

mahaba ang tulog koooooo... wooooooo...

Bryan's POV

okay... natapos tong araw na to nang ganun ganun lang... Sa totoo lang... kapagod... pero...

^______________^

masaya ko...

as in...

graduate na kasi ako...

sa TORPE ACAdEMY... major in natatameme pag andiyan siya...

hahahaha....

saturday bukas...

:))))

let's make her speechless... :)

My first and lastTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon