ama hepsi, sahteydi.
başından beri yalnızdım, asla öyle biri olmadı.
ten lee diye biri yoktu, beynim benimle oyun oynuyordu.
travmalarla büyüdüğü için gerçek olmayan birine aşık olmuştum, doktorlar hatırlıyorum. randevular, tedavi çalışmaları, ilaçlar. neden işe yaradılar ki?
tekrardan yalnız kalmam için miydi? hayat benimle oyun oynadı, beynim benimle oyun oynadı. kalbim benimle oyun oynadı.
çünkü hiçbir anı gerçek değildi, öyle biri.. yoktu.
o günden sonraki gün annem odama girip yanıma oturmuştu, saçlarımı okşadı. yavaş yavaş, ardından sessizliği bozmak için dediği şey şuydu;
❝ten diye tanıttığın kişi, gerçek değil.❞
değildi. mental sorunları olan herhangi birine sorsam, aslında yanımda olurdu, gülümserdi, koşuştururdu. ama hiçbir zaman değildi, çünkü sadece hayal ediyordum.
yalnız kalmak kaderimdeydi.
