Bir elimde biram, bir elimde sigaram. Balkonda oturuyorum. Aşağıdaki insanları izliyorum. Hepsinin yüzünde bir keder var. Gözlerinden anlayabiliyorum bunu. Acaba hepsinin nasıl bir hayatı var diye merak ediyorum düşünmeye başlıyorum herkese farklı senaryolar yazıyorum tek tek. Hepsi acı yüklü. Ah daha fazla kaldıramıyorum. Benim gibi yorgun birine bu kadar acı fazla hemde çok fazla... Nefes almam lazım. Kafamı gökyüzüne kaldırıyorum. Gecenin güzelliğinde kayboluyorum. Kelimenin tam manasıyla mükemmel. Gecenin büyüsüyle acılarımı bir anda olsa unutuyorum. Keşke diyorum keşke bende o yıldızlar gibi özgür olsam. Ruhumun gökyüzünde uçmasını istiyorum artık. Bir şey düşünmek istemiyorum. Herşey ağır geliyor. Dayanmıyor ruhum buna gittikçe kanıyor. Son vermeli miyim hayatıma artık. Vakti gelmedi mi daha. Ruhumu azad etmeli miyim ? Dayanamıyorum... Bence vakti geldi diyorum gökyüzünde uçmanın vakti geldi. Elimdeki biramdan bir yudum daha alıyorum ve duvara çarpıyorum. Şişe parçalara ayrılıyor aynı benim ruhum gibi. İçimdeki sızlama gittikçe artıyor. Yere eğiliyorum ve bir tane cam parçasını elime alıyorum. Benim hikayemde buraya kadar işte. Artık üzerinin karalanması lazım. Cam parçasının en sivri yerini hayatıma batırıyorum ve çizmeye başlıyorum. Akan her kanda ruhumun biraz daha özgür kaldığını hissediyorum. Acım diniyor yavaş yavaş ve yerini uyuşukluk almaya başlıyor. Uçmaya başlıyorum. Evet hissediyorum bunu. Ağırlaşmaya başlıyor gözkapaklarım. Sonsuz bir uykuya dalmanın vakti geldi. Direnmiyorum ve bir daha açmamak üzere kapıyorum gözlerimi...
