Kapıyı tekmeleyerek yatak odasına girdim.
Seni gördüm.
Başka bir adamla.
Öpüşüyordunuz.
Beni gördün.
Ama umursamazlıktan geldin.
Bende güldüm,
Kendi halime.
Şuan her yeri yıkmak istiyorum.
Ama yapamam
Beni aldatsan bile sen bir kadındın.
Kapıyı çarparak dışarı çıktım.
Kar yağmaya başladı,
Gökyüzü pembeleşti.
Koşmaya başladım ama nereye gideceğim hakkında asla bir fikrim yoktu.
Yolun ortasında ki bankı gördüm.
Oturum.
"Bana yalan söyledin!"
Benimle ilgilenmiyordu son zamanlarda. Aldattığından şüphelenince bana kızmış ve benim onu aldattığımı idda etmişti.
Yalan söylemişti.
Benim tanıdığım Jisoo bu değildi.
Hayır, bu kişi Jisoo olamazdı,
Bu kişi Jisoo değildi.
Kendimi avutmaya çalışıyordum ama işe yaramıyordu.
Biz evlenmiştik!
O benim karımdı!
Saçlarım kar içinde kalmıştı,
Burnum kızarmıştı.
Titrediğimi yeni fark ettim ve güldüm,
Kendi halime.
Kendi halime güldüm.
Senin gibi bir yalancıya inandığım için.
Kendimden nefret ettim sana güvendiğim için.
Babam annemi öldürdüğünde, insanlara güvenmemem gerektiğini anlamıştım ama sen beni öylesine etkin altına aldın ki, sana güvendim.
Sevdim.
Banktan kaltım ve koca bir tekme attım.
O an, ölmek istedim.
Ölmem gerekiyordu.
Kimsem kalmamıştı.
Sen, benim karım olan sen, evlenirken asla yalan söylememe sözü veren sen, bana yalan söylemiş ve beni aldatmıştın.
Uçuruma geldiğimde,
Kendimi öldürmemek için bir sebebim yoktu.
Hellü!
Canım fic yazmak istedi bende böyle tek bölümlük bir fic yazdım.
Bok gibi oldu bu yüzden belki silebilirim.
Muah 😘❣
